اخبار و اعلانات

 آمار

تعداد نشریات46
تعداد شماره‌ها1,231
تعداد مقالات10,568
تعداد مشاهده مقاله21,147,730
تعداد دریافت فایل اصل مقاله14,267,567
Rousta, marzieh, Dehghan Mangabadi, Bemanali, Heydari Mazraa Akhund, Mohammad Ali. (1405). The Perspective of Zaqlūl al-Najjār on the Centrality of the Kaaba on Earth from the Qur’ānic Viewpoint. فصلنامه علمی زیست فناوری گیاهان زراعی, 6(1), 31-48. doi: 10.30473/quran.2025.69231.1301
marzieh Rousta; Bemanali Dehghan Mangabadi; Mohammad Ali Heydari Mazraa Akhund. "The Perspective of Zaqlūl al-Najjār on the Centrality of the Kaaba on Earth from the Qur’ānic Viewpoint". فصلنامه علمی زیست فناوری گیاهان زراعی, 6, 1, 1405, 31-48. doi: 10.30473/quran.2025.69231.1301
Rousta, marzieh, Dehghan Mangabadi, Bemanali, Heydari Mazraa Akhund, Mohammad Ali. (1405). 'The Perspective of Zaqlūl al-Najjār on the Centrality of the Kaaba on Earth from the Qur’ānic Viewpoint', فصلنامه علمی زیست فناوری گیاهان زراعی, 6(1), pp. 31-48. doi: 10.30473/quran.2025.69231.1301
Rousta, marzieh, Dehghan Mangabadi, Bemanali, Heydari Mazraa Akhund, Mohammad Ali. The Perspective of Zaqlūl al-Najjār on the Centrality of the Kaaba on Earth from the Qur’ānic Viewpoint. فصلنامه علمی زیست فناوری گیاهان زراعی, 1405; 6(1): 31-48. doi: 10.30473/quran.2025.69231.1301

The Perspective of Zaqlūl al-Najjār on the Centrality of the Kaaba on Earth from the Qur’ānic Viewpoint

Quran and Religious Enlightenment
دوره 6، شماره 1 - شماره پیاپی 11، آذر 2025، صفحه 31-48    اصل مقاله (389.79 K)
نوع مقاله: The scientific research paper
شناسه دیجیتال (DOI): 10.30473/quran.2025.69231.1301
نویسندگان
marzieh Rousta1؛ Bemanali Dehghan Mangabadi* 2؛ Mohammad Ali Heydari Mazraa Akhund2
1دانشگاه یزد
2Associate Professor, Department of Quran and Hadith Studies, Yazd University, Yazd, Iran.
چکیده
Throughout history, numerous locations have been proposed as the center of the Earth, including cities such as Çorum in Turkey, Giza in Egypt, Tulsa in Oklahoma, Shiz in Iran, Jerusalem, and Mecca in Saudi Arabia. However, with the exception of Mecca, advocates for these sites have generally failed to provide compelling evidence for their centrality, often basing their claims on cultural or religious traditions rather than empirical data. Egyptian scholar Zaqlūl al-Najjār asserts that Mecca is the true center of the Earth, supporting his view with both religious and scientific arguments. This study employs a descriptive-analytical approach to outline al-Najjār’s perspective on the centrality of the Kaaba and explores the possible manifestations of this centrality. The discussion highlights the role of religious interpretation in addressing scientific debates and substantiates the claim that the Kaaba in Mecca can be regarded as the center of the Earth. Key arguments include the global call to Islam originating from Mecca, Qur’ānic verses that reference the expansion of the Earth from Mecca-such as concepts like "Ṭaḥwul al-ʿArḍ," "Dahwul al-ʿArḍ," and "Mad al-ʿArḍ" and the alignment of these concepts with scientific evidence and the semantics of terms such as "al-Bayt al-‘Atīq" and "Umm al-Qura.".
کلیدواژه‌ها
Qur’ān؛ Center of the Earth؛ Mecca؛ Dahwul ʿArḍ؛ Zaqlūl al-Najjār
عنوان مقاله [English]
سنجش دیدگاه زغلول النجار بر مرکزیت زمین از نگاه قرآن
نویسندگان [English]
مرضیه روستا1؛ بمانعلی دهقان منگابادی2؛ محمدعلی حیدری مزرعه آخوند2
2دانشیار، گروه علوم قرآن و حدیث، دانشگاه یزد، یزد، ایران.
چکیده [English]
مکان‌های زیادی در طول تاریخ به عنوان مرکز زمین معرفی شده است، شهرهای قرشهیر در ترکیه، جیزه در مصر، تولسا در اوکلاهاما، شیز در ایران، اورشلیم در اسرائیل و مکه در عربستان. برای اثبات مرکزیت این شهرها در زمین (به جز مکه) دلایل محکمی از سوی معتقدان ارائه نشده است و تنها علت آن اهمیت فرهنگی و مذهبی این شهرهاست؛ زغلول النجار نویسنده مصری با بیان دلایل دینی و علمی، مکه را مرکز زمین می‌داند. در این پژوهش در ابتدا با بیان دیدگاه‌های زغلول النجار درباره مرکز زمین و مصادیق احتمالی مرکزیت زمین به نقش دین در حل تعارض‌های علمی اشاره شده است و با دلایل قرآنی و روایی اثبات شده است که کعبه در سرزمین مکه می‌تواند به عنوان مرکز زمین قلمداد شود، دعوت جهانی اسلام و شروع آن از مکه، آیات مشتمل بر گسترش زمین از مکه نظیر طحو‌الارض، دحو‌الارض و مد‌الارض و تطبیق آن با دلایل علمی و مفهوم‌‌شناسی مکه، البیت‌العتیق و ام‌القری از مهمترین دلایل بر این مدعا است.
کلیدواژه‌ها [English]
قرآن, مرکز زمین, مکه, دحو الارض, زغلول النجار
مراجع

Abū al-Futūḥ Rāzī, Ḥ. (1988 AD/1408 AH). Rawḍ al-Janān wa Rūḥ al-Janān fī Tafsīr al-Qurʾān. (Yāḥaqī, M; Naseh, M. Eds). Mashhad: Islamic Research Foundation of Astan Quds Razavi.

Abū al-Suʿūd, M. (n.d.). Irshād al-ʿAql al-Salīm ilā Mazāyā al-Qurʾān al-Karīm. Beirut: Dār Iḥyāʾ al-Turāth al-ʿArabī.

ʿAlī, J. (1970). al-Mufaṣṣal fī Tārīkh al-ʿArab Qabl al-Islām. Beirut: Dār al-ʿIlm lil Malāyīn.

al-Najjār, Z. (2005 AD/1426 AH). al-Arḍ fī al-Qurʾān. Beirut: Dār al-Maʿrifah.

Amini Najafi, A. (1987 AD/1366 SH). al-Ghadir. Tehran: Dar al-Kutub al-Islamiyyah.

Ansariyan, H. (2014 AD/1393 SH). The Wise Commentary. Qom: Dar al-ʿIrfan.

ʿArūsī Ḥuwayzī, A. (1994 AD/1415 AH). Tafsīr Nūr al-Thaqalayn. Qom: Ismailiyan.

Asadiyan Fallahiyeh, M. (2011 AD/1390 SH). Geodynamics from the Perspective of Dahw al-Ard. 30th Earth Sciences Symposium, March 2011, 7 pages.

Baḥrānī, H. (1995 AD/1416 AH). al-Burhān fī Tafsīr al-Qurʾān. Tehran: Beʿthat Foundation.

Beitel, T. (2008 AD/1387 SH). "The Philosopher and His Writings: Karl Raimund Popper (A Study in His Political Philosophy and Legacy). (Ahmadi, S. Trans)." Journal: Book of the Month – Philosophy. No. 12, September,          pp. 5–8.

Bustānī, F. (1997 AD/1376 SH). al-Munjid al-Abjadi. (Mahyar, R. Trans). Qom: Islami Publishing.

Darwazah, M. (1963 AD/1383 AH). al-Tafsīr al-Ḥadīth. Cairo: Dār Iḥyāʾ al-Kutub al-ʿArabiyyah.

Davari Ardakani, R. (2005 AD/1384 SH). "A Critical Review of Karl Popper's Thought." Nameh Farhang. No. 55, pp. 203–205.

Eliade, M. (1996 AD/1375 SH). The Sacred and the Profane. (Zangouei, N. Trans). Tehran: Soroush Publishing.

Fakhr al-Rāzī, M. (1999 AD/1420 AH). Mafātīḥ al-Ghayb. Beirut: Dār Iḥyāʾ al-Turāth al-ʿArabī.

Farāhīdī, Kh. (n.d.). Kitāb al-ʿAyn. Qom: Hijrat Publishing.

Fayḍ Kāshānī, M. (1997 AD/1418 AH). al-Aṣfā fī Tafsīr al-Qurʾān. (Derāyati, M; Ne'mati, M. Eds). Qom: Islamic Propagation Office Publishing Center.

Golshani, M; Khatiri Yaneh Sari, M. (2018 AD/1396 SH). "Positivism and the Turnaway of Some Prominent 20th Century Physicists from It." Philosophy of Science. No. 14, pp. 105–132.

Haghdar, A. (1993 AD/1372 SH). "Metaphysics from Popper's Perspective." Keyhan Andisheh. No. 47.

Ḥawwī, S. (2003 AD/1424 AH). al-Asās fī al-Tafsīr. Cairo: Dār al-Salām.

Hosseini Eskandian, A; Karimzadeh Qaramaleki, Gh. (2023 AD/1402 SH). "Review and Critique of the Positivist View of Auguste Comte on the Origin of Religion Based on the Theory of Innateness by Martyr Motahhari." Shia Comparative Theology Research Journal. No. 7, pp. 98–120.

Ibn Abī Ḥātim, A. (1998 AD/1419 AH). Tafsīr al-Qurʾān al-ʿAẓīm. (Ṭayyib, A. Ed). Riyad: Maktabat Nizār Muṣṭafā al-Bāz.

Ibn ʿĀshūr, M. (n.d.). al-Taḥrīr wa al-Tanwīr. Beirut: Muʾassasat al-Tārīkh.

Ibn ʿAṭīyyah al-Andalusī, A. (2001 AD/1422 AH). al-Muḥarrar al-Wajīz fī Tafsīr al-Kitāb al-ʿAzīz. (Abd al-Shāfī Muḥammad, A. Ed). Beirut: Dār al-Kutub al-ʿIlmiyyah.

Ibn Bābawayh, M. (Shaykh Ṣadūq). (1988 AD/1408 AH). ʿIlal al-Sharāyiʿ. (Aʿlamī, H. Ed). N.p.: ʿIlmī Publishing.

Ibn Bābawayh, M. (Shaykh Ṣadūq). (1992 AD/1413 AH). Man Lā Yaḥḍuruhu al-Faqīh. (Ghafārī, A. Ed). Qom: Nashr Office.

Ibn Manẓūr, M. (1994 AD/1414 AH). Lisān al-ʿArab. Beirut: Dār Ṣādir.

Isenberg, H. (2003). "Giza, Centre of Earth". Mars-news.de. Retrieved 27 December 2022.

Jawharī, I. (1984 AD/1404 AH). al-Ṣiḥāḥ. (ʿAṭṭār, A. Ed). Beirut: Dār al-ʿIlm lil-Malāyīn.

Khaṭīb, A. (n.d.). al-Tafsīr al-Qurʾānī lil Qurʾān. Beirut: Dār al-Fikr al-ʿArabī.

Maghnīyah, M. (2003 AD/1424 AH). Tafsīr al-Kāshif. Tehran: Dār al-Kutub al-Islāmiyyah.

Makarem Shirazi, N. (1995 AD/1374 SH). Tafsīr Nemouneh. Tehran: Dār al-Kutub al-Islāmiyyah.

Makki b. A. (2008). al-Hidāyah ilā Bulūgh al-Nihāyah. Sharjah: University of Sharjah.

Maʿlūf, L. (2001 AD/1380 SH). al-Munjid fī al-Lughah. Qom: Islami Publishing.

Maẓharī, M. (1992 AD/1412 AH). al-Tafsīr al-Maẓharī. (Tūnsī, Gh. Ed). Pakistan: Maktabat Rashidiyyah.

Menkes, L. (1983 AD/1402 SH). Ancient Africa. (Sayyadi, P. Trans). Tehran: Qoqnoos Publishing.

Modarresi, M. (1999 AD/1419 AH). Min Hudā al-Qurʾān. Tehran: Dār Muḥibbī al-Ḥusayn.

Muqātil al-Balkhī, M. (2002 AD/1423 AH). Tafsīr Muqātil ibn Sulaymān. (Shaḥātah, A. Ed). Beirut: Dār Iḥyāʾ al-Turāth.

Nasafī, ʿA. (1995 AD/1416 AH). Madārik al-Tanzīl wa Ḥaqāʾiq al-Taʾwīl. Beirut: Dār al-Nafāʾis.

Nīshābūrī, N. (1995 AD/1416 AH). Tafsīr Gharāʾib al-Qurʾān wa Raghāʾib al-Furqān. (ʿUmayrāt, Z. Ed). Beirut: Dār al-Kutub al-ʿIlmiyyah.

Pourmotamed, A. (1978 AD/1357 SH). "An Introduction to the Theory of Continental Drift and Plate Tectonics." Journal of the Faculty of Engineering. Vol. 38, no. 0, pp. 87–119.

Qummī Mashhadī, M. (1989 AD/1368 SH). Tafsīr Kanz al-Daqāʾiq wa Baḥr al-Gharāʾib. (Dargāhī, H. Ed). Tehran: Ministry of Culture and Islamic Guidance Publishing.

Qummī, ʿA. (1984 AD/1363 SH). Tafsīr al-Qummī. (Mūsavī Jazāʾirī, T. Ed). Qom: Dār al-Kitāb.

Qushayrī, A. (n.d.). Laṭāʾif al-Ishārāt. (Basyūnī, I. Ed). Egypt: The Egyptian General Book Organization.

Rāghib Iṣfahānī, Ḥ. (n.d.). Mufradāt Alfāẓ al-Qurʾān. Beirut: Dār al-Qalam.

Sabzavārī Najafī, M. (1985 AD/1406 AH). al-Jadīd fī Tafsīr al-Qurʾān al-Majīd. Beirut: Dār al-Taʿāruf lil-Maṭbūʿāt.

Ṣādiqī Tihrānī, M. (1986 AD/1365 SH). al-Furqān fī Tafsīr al-Qurʾān bi al-Qurʾān. Qom: Farhang-e Islami Publishing.

Ṣādiqī Tihrānī, M. (1999 AD/1419 AH). al-Balāgh fī Tafsīr al-Qurʾān bi al-Qurʾān. Qom: Author.

Samarqandī, N. (n.d.). Baḥr al-ʿUlūm. (ʿAmrawī, A. Ed). Beirut: Dār al-Fikr.

Ṣāwī, A. (2006 AD/1427 AH). Ḥāshiyat al-Ṣāwī ʿalā Tafsīr al-Jalālayn. Beirut: Dār al-Kutub al-ʿIlmiyyah.

Sayyid Quṭb. (1991 AD/1412 AH). Fī Ẓilāl al-Qurʾān. Beirut: Dār al-Shurūq.

Shirafkan, H; Habibi Mehr, A. (2019 AD/1398 SH). "The Historical Miracle of the Qur'an from the Perspective of Zaqlūl al-Najjar. "Qur'an and Science. No. 24, pp. 229–252.

Smyth, Ch. (1864). "Our Inheritance in the Great Pyramid." London: W. Isbister & Co: Pp. V, 55, 460.

Ṭabarānī, S. (2008). al-Tafsīr al-Kabīr. (al-Badrani, H. Ed). Jordan: Dār al-Kutub al-Thaqāfī.

Ṭabarī, A. (1991 AD/1412 AH). Jāmiʿ al-Bayān fī Tafsīr al-Qurʾān. Beirut: Dār al-Maʿrifah.

Ṭabāṭabāʾī, M. (1996 AD/1417 AH). al-Mīzān fī Tafsīr al-Qurʾān. Qom: Islamic Publishing Office.

Ṭabrisī, F. (1993 AD/1372 SH). Majmaʿ al-Bayān fī Tafsīr al-Qurʾān. (Balāghī, M. Ed). Tehran: Naser Khosrow.

Taleghani, M. (1983 AD/1362 SH). A Ray from the Qur'an. Tehran: Joint Stock Publishing Company

Ṭanṭāwī, M. (n.d.). al-Tafsīr al-Wasīṭ lil-Qurʾān al-Karīm. Cairo: Dār Nahḍat Miṣr lil-Ṭibāʿah wa al-Nashr.

The Holy Bible (Old Translation). (2002). N.p.: Elam Publishing.

The Holy Qur'an. (Fooladvand, M. Trans).

Ṭūsī, M. (n.d.). al-Tibyān fī Tafsīr al-Qurʾān. (ʿĀmilī, A. Ed). Beirut: Dār Iḥyāʾ al-Turāth al-ʿArabī.

Woods, A. J. (1973). "The Centre of the Earth." I.C.R. Technical Monographs. Vol. 3. London: I.C.R.

Zabīdī, M. (n.d.). Tāj al-ʿArūs min Jawāhir al-Qāmūs. Beirut: Dār al-Fikr.



آمار
تعداد مشاهده مقاله: 3
تعداد دریافت فایل اصل مقاله: 7


سامانه مدیریت نشریات علمی. قدرت گرفته از سیناوب