پیوندهای مفید
اخبار و اعلانات
آمار
| تعداد نشریات | 45 |
| تعداد شماره‌ها | 1,219 |
| تعداد مقالات | 10,473 |
| تعداد مشاهده مقاله | 20,219,694 |
| تعداد دریافت فایل اصل مقاله | 13,909,885 |
گفتمان‌نماهای «افشا» در زبان فارسی: رویکرد دستوری‌شدگی | ||
| فصلنامه علمی - پژوهشی زبان‌شناسی اجتماعی | ||
| مقاله 2، دوره 1، شماره 2، فروردین 1396، صفحه 9-16 اصل مقاله (671.29 K) | ||
| نوع مقاله: مقاله پژوهشی | ||
| نویسندگان | ||
| شادی داوری* 1؛ محسن قاسمی2؛ بهناز کوکبی3 | ||
| 1دکتری زبان‌شناسی و مدرس مدعو، دانشگاه علوم پزشکی تهران | ||
| 2دانشجوی دکتری زبان‌شناسی،دانشگاه آزاد اسلامی، واحد شاهرود | ||
| 3دانشجوی دکتری زبان‌شناسی، دانشگاه آزاد اسلامی، واحد شاهرود | ||
| چکیده | ||
| هاینه (2013) نقش اصلی گفتمان‌نماها را برقراری ارتباط میان گفتار و موقعیت گفتمان، یعنی تعامل میان گوینده و شنونده، بیان عقاید گوینده و سازمان‌دهی متن می‌داند. این عناصر به لحاظ ساخت نحوی مستقل از محیط نحوی جمله هستند. از آنجا که واحدهای مذکور، به‌عنوان ابزارهای ویژۀ کاربرد زبان و انتقال مؤثرتر پیام، در ارتباطات اجتماعی نقش برجسته‌ای بر عهده دارند، بخشی از مطالعات زبان‌شناسی اجتماعی را تشکیل می‌دهند. در این مختصر به بررسی دسته‌ای از گفتمان‌نماها در فارسی می‌پردازیم که نقش و تا حدود زیادی ساخت نحوی ثابت و مشخصی دارند (مانند «حقیقت این است که ...»). این عبارات را به‌خاطر نقش آنها در آماده‌سازی روند گفتگو و شخص مخاطب برای افشای حقایق، گفتمان‌نماهای «افشا» نامیده‌ا‌یم. داده‌های پژوهش از میان متون مکتوب فارسی امروز و نیز گفتار فارسی‌زبانان گردآوری شده‌است. مبنای نظری پژوهش دو انگارۀ دستورشناختی و دستوری‌شدگی اِیجمر (2007) است. تحلیل داده‌‌ها نشان می‌دهد که گفتمان‌نماهای افشا در زبان فارسی تصویری دستوری‌شده از بند پایه را به نمایش می‌گذارند چراکه دیگر حامل مفهوم اصلی جمله نیستند. تصویر حاصل لزوم بازنگری در مفاهیم نحوی بند پایه و بند پیرو را از رهگذر حضور عناصر گفتمانی در جمله تقویت می‌کند. | ||
| کلیدواژه‌ها | ||
| گفتمان‌نمای فارسی؛ افشا؛ دستوری‌شدگی؛ بند پایه؛ تحلیل گفتمان | ||
| عنوان مقاله [English] | ||
| Disclosure Discourse Markers in Persian: A Grammaticalization Account | ||
| نویسندگان [English] | ||
| Sh. Davari1؛ M. Ghasemi2؛ B. Kokabi3 | ||
| 1. | ||
| 2. | ||
| 3. | ||
| چکیده [English] | ||
| According to Heine (2013), the main function of discourse markers is to relate our speech and the situation of discourse (i.e. the speaker-hearer interaction), to explain the speaker’s ideas, and organize the text. They are syntactically independent from the syntactic environment of the sentence. Since these markers, as particular tools of language usage and transferring messages, have a significant role in social communication, they make a part of sociolinguistic studies. This paper focuses on a group of Persian discourse markers which have mostly a fixed and certain syntactic structure (such as “The truth is that…”). We call these expressions “Disclosure” discourse markers due to their function in preparing the process of conversation and the addressee for revealing the truths. The research data were gathered from today’s Persian written texts and also Persian speakers speech. The theoretical framework consists of cognitive grammar and Aijmer’s (2007) grammaticalization models. Data analysis indicates that disclosure discourse markers represent a grammaticalized picture of the matrix clause in Persian because they no more carry the main concept of the sentence. This picture reinforces the necessity of reviewing the syntactic concepts of the matrix and subordinate clauses by considering the presence of discoursal elements in the sentence. | ||
| کلیدواژه‌ها [English] | ||
| Persian Disclosure Discourse marker, matrix clause, grammaticalization, discourse analysis | ||
| مراجع | ||
|
احمدی، بابک (1380). ساختار و تأویل متن. تهران: نشر مرکز. پیرزاد، زویا (1388). سه کتاب. تهران: نشر مرکز. داوری، شادی و هلن گیونشویلی (1392). تثبیت ترتیب کلمه در زبان فارسی: معیار دستوری‌شدگی. در: مجموعه مقالات نخستین همایش زبانها و گویشهای ایرانی. به کوشش: مهرداد نغزگوی کهن. تهران: نشر نویسه. داوری، شادی (1392). معینشدگی در زبان فارسی. رسالۀ دکتری زبان‌شناسی. دانشگاه آزاد اسلامی، واحد علوم و تحقیقات تهران. نجفی، ابوالحسن(1378). فرهنگ فارسی عامیانه. تهران: نشر نیلوفر. نغزگوی کهن، مهرداد (1387). بررسی فرآیند دستوری‌شدگی در فارسی جدید. دستور (ویژهنامۀ نامۀ فرهنگستان)، پیاپی 4، 3-24. نغزگوی کهن، مهرداد (1389). چگونگی شناسایی موارد دستوری‌شدگی. مجلۀ پژوهشهای زبان و ادبیات تطبیقی، ش 2، 149-165.
Aijmer, Karin (2007). The Interface between Discourse and Grammar: The Fact is that. In: A. Celle & R. Huart (Eds.). Connectives as Discourse Landmarks. Amsterdam: John Benjamins.
Biber, D., S. Johansson, G. Leech, S. Conrad, & E. Finegan. (1999). Longman Grammar of Spoken and Written English. London: Longman.
Fraser, B. (1988). Types of English Discourse Markers. Acta Linguistica Hungarica, 38, 19-33.
Heine, B. (2013). On Discourse Markers: Grammaticalization, Pragmaticalization, or Something Else? Linguistics, 51(6), 1205–47.
Lehman, C. (1985). Grammaticalization: Synchronic Variation and Diachronic Change. Lingua e Stilo, 20, 303-318.
Levinson, S. (1983). Pragmatics. Cambridge: Cambridge University Press.
Schmid, H. J. (2000). English Abstract Nouns as Conceptual Shell: From Corpus to Cognition. Berlin and New York: Mouton de Gruyter.
Thompson, S. A. (2002).Object Complements and Conversation towards a Realistic Account. Studies in Language, 26(1), 125–64.
Traugott, E. (1995). The Role of the Development of Discourse Markers in a Theory of Grammaticalization. In: D. Stein and S. Wright (Eds.). Subjectivity and Subjectivisation: Linguistic Perspectives, (pp. 31-54). Cambridge: Cambridge University Press. | ||
|
آمار تعداد مشاهده مقاله: 4,382 تعداد دریافت فایل اصل مقاله: 1,549 |
||