پیوندهای مفید
اخبار و اعلانات
آمار
| تعداد نشریات | 46 |
| تعداد شماره‌ها | 1,226 |
| تعداد مقالات | 10,524 |
| تعداد مشاهده مقاله | 20,809,518 |
| تعداد دریافت فایل اصل مقاله | 14,187,041 |
تغییرات راهبرد زبانی «خطاب» بر اساس نظریۀ ادب براون و لوینسون بین استادان و دانشجویان ایرانی: مطالعه موردی دانشگاه تهران | ||
| فصلنامه علمی - پژوهشی زبان‌شناسی اجتماعی | ||
| مقاله 6، دوره 2، شماره 2 - شماره پیاپی 6، خرداد 1398، صفحه 83-98 اصل مقاله (495.2 K) | ||
| نوع مقاله: مقاله پژوهشی | ||
| شناسه دیجیتال (DOI): 10.30473/il.2019.41985.1185 | ||
| نویسنده | ||
| سهراب آذرپرند* | ||
| استادیار زبان و ادبیات ژاپنی، دانشگاه تهران | ||
| چکیده | ||
| دنیای معاصر در نتیجۀ انقلاب دیجیتال، رشد فزایندۀ رسانه‌های ارتباط جمعی و پدیدۀ جهانی شدن، همواره در معرض تغییرات گوناگونی قرار گرفته که جوامع بشری را با چالشهای تازهای روبرو کرده است. ازطرفی، به دلیل ارتباط تنگاتنگ و ناگسستنی اجتماع و زبان، تغییرات اجتماعی به دلایل ذکرشده، در نهایت تغییرات زبانی گوناگون را هم به دنبال داشته است و چارچوبهای فرهنگ سنتی حاکم بر بسیاری از زبانها را درهم شکسته است. در پژوهش حاضر، با بررسیهای میدانی، صورتهای «خطاب» در چهار نوع کنش زبانی در محیط دانشگاه تهران، در چارچوب نظریۀ ادب براون و لوینسن (1987) مورد بررسی قرار گرفته است. 200 استاد با ردۀ سنی 29-69 سال به‌عنوان دانشجویان نسل قبل و 200 دانشجوی دورۀ کارشناسی دانشگاه تهران با ردۀ سنی 18-25 سال به‌عنوان دانشجویان نسل حاضر، با توزیع پرسش‌نامه مخاطب این پژوهش بودهاند. نتایج به‌دست‌آمده نشانگر این است که در مقایسه با گذشته، در فضای نسبتاً رسمی دانشگاه، ادب مثبت بهتدریج در حال افزایش و پیشی گرفتن از ادب منفی در کنشهای زبانی خطاب است. | ||
| کلیدواژه‌ها | ||
| تغییرات زبانی؛ ادب مثبت؛ ادب منفی؛ صورت خطاب؛ نظریۀ ادب | ||
| عنوان مقاله [English] | ||
| Changes in Addressing Strategies based on Brown and Levinson's Politeness Theory among Iranian Lecturers & Students: Case Study of University of Tehran | ||
| نویسندگان [English] | ||
| Sohrab Azarparand | ||
| Assistant Professor of Japanese Language and Literature, University of Tehran | ||
| چکیده [English] | ||
| As a consequence of the digital revolution, the growing of mass media, and the phenomenon of globalization, our contemporary world has been changing from various perspectives. Because of these changes, human society has been facing various new challenges. Due to close relations between society and language, social changes have always been a cause of various changes in language, and have had a significant influence on the traditional structure of many languages. Current research looks into the linguistic changes in contemporary Persian in connection with politeness elements by using Brown and Levinson's politeness theory through field work. 200 professors, students of previous generation, in the 29-69 age range, and 200 current undergraduate students at the University of Tehran, in the 18-25 age range, were a target of our questionnaire for the Survey. The forms of addressing/naming in four types of linguistic performances at the University of Tehran have been investigated in this research. The results of the investigation showed clearly that in comparison with the past, positive politeness has been growing gradually, and has been passing negative politeness in students' language strategies at the University of Tehran. | ||
| کلیدواژه‌ها [English] | ||
| language change, positive politeness, negative politeness, address form, politeness theory | ||
| مراجع | ||
|
آذرپرند، سهراب (1392). بررسی ویژگیهای ساختاری مشترک در گفتارهای مؤدبانۀ زبان ژاپنی و فارسی. پژوهش‌های زبانشناختی در زبان‌های خارجی، دوره 3، شمارۀ 1، 45-60. احمدخانی، محمدرضا (1393). بررسی جامعهشناختی عبارات خطاب در فارسی گفتاری محاورهای. زبانشناخت، سال 5، شماره 1، 1-18. ایزدی، احمد (1397). کاوشی در وجهه در تعارف ایرانی. پژوهش‌های زبان‌شناسی. دورۀ 2، شمارۀ 19، 67-82. جهانگیری، نادر (1378). زبان: بازتاب زمان، فرهنگ و اندیشه (مجموعه مقالات). تهران: انتشارات آگاه. 125-159. شکاری، الهه (1391). مطالعه زبان و قدرت در گفتمان محل
کار فارسیزبانان با توجه به صورتهای خطاب و استراتژی‌های ادب، پایاننامه کارشناسی ارشد آموزش زبان انگلیسی، دانشگاه تربیت معلم. صفارمقدم، احمد (1388). مقایسه عناصر ادب در زبان‌های کره‌ای و فارسی. تحقیقات فرهنگی ایران، دورۀ 2، شمارۀ 1، 77-98. عشقینژاد، شهرزاد (1393). راهکارهای ادب و فرمهای خطاب در پیامهای کوتاه دانشجویان ایرانی زبان انگلیسی،پایاننامه کارشناسی ارشد زبان‌شناسی، دانشگاه کاشان. مدرسی تهرانی، یحیی (1391). درآمدی بر جامعهشناسی زبان. تهران: پژوهشگاه علوم انسانی و مطالعات فرهنگی. Azarparand, S. (2010). Studies on Honorific Expressions in Persian: characteristic of Japanese in view, Doctoral Dissertation, Hitotsubashi University. Beeman, W., O. (2001). Sincerity and emotion in Persian discourse: accomplishing the representations of inner states. International Journal of the Sociology of the Language 148, 31-57. Brown, P. and Levinson, S. (1978). Universal in Language Usage: Politeness Phenomena. Questions and Politeness. Cambridge: Cambridge University Press. Brown, P. and Levinson, S. (1987). Politeness: some universals in language usage. Cambridge: Cambridge University press. Eelen, G. (2001). A Critique of Politeness Theories. Manchester: St. Jerome. Geyer, N. (2008). Discourse and Politeness: Ambivalent Face in Japanese. London: Continuum. Hodge, C. T. (1957). Some aspects of Persian style. Language, 33(3), 366-369. Ibraheem, M. M. (1841). A grammar of the Persian language. London: East-India College Haileybury. Inoue, F. (1999). Keigo ga kowakunai (Honorific Expressions are not Fearful). Tokyo: Koudansha gendan shinsho. Izadi, A. (2016). Over-politeness in Persian professional interactions. Journal of Pragmatics 102, 13-23. Jahangiri, N. (1980). Dissertation on A sociolinguistic study of Tehrani Persian, London University. Keshavarz, M.H. (1988). Forms of address in Post-Revoloutionary Iranian Persian: A sociolinguistic Analysis. Language in Society, 17. 565-575 Kikuchi, Y. (1994). Keigo (Honorific Expressions). Tokyo: tsunogawa shoten. Koutlaki, S. (2002). Offers and expressions of thanks as face enhancing acts: tae’arof in Persian. Journal of Pragmatics 34(12), 1733-1756. Kuroyanagi, T. (1989). Yasashi Perushiago bunpou.(The Simple Persian Grammar). Tokyo: tairyusha. Lambton, A.K.S. (1953). Persian grammar. Cambridge: Cambridge university press. Leech, G. (1983). Principle of Pragmatics. London: Longman. Minami, F. (1977). Keigo no kinou to keigo koudou. Nihongo: Keigo (The Function of Honorific Expressions and HonorificLingual Behavior. Japanese: Honorific Expressions), Iwanami kouza Tokyo:Iwanami, shoten. Modarresi Tehrani, Y. (2009). Changes in the markers of politeness and power in Iranian culture and the Persian language, Journal of Iranian studies (5), 318-342. Oishi, H. (1975). Keigo (Honorific Expressions). Tokyo: Chikuma Shoten. Ono, S. and shibata, T. ed. (1977). Nihongo, Keigo (Honorific Expressions ofJapanese). Iwanami koza, Vol.4. Tokyo: Iwanami shoten. Phillott, D. C. (1919). Higher Persian grammar. Calcutta, India: CalcuttaUniversity press. Rosen, F. (1979). Persian grammar. New Delhi India: Award Publishing. Sharifian, F. (2008). Cultural schemas in L1 and L2 compliment responses: a study of Persian-speaking learners of English. Journal of Politeness Research 4 (1), 55–80. Takiura, M. (2005). Nihon no Keigoron: Poraitonesu Riron kara no Saikento (The Theory of Honorific Expressions in Japanese: Reexamination FromPoliteness Perspective). Tokyo:Taishukan Shoten. Tsujimura, H. (1977). Nihongo no keigo no kouzou to tokushoku. Nihongo, Keigo (The Structure and Characteristics of Japanese Honirific Expressions), Iwanami Shoten. Usami, M. (2001). 21 Seki no Shakai to Nihongo. Gekkan gengo (The Society of 21th Century and Japanese ), Taishukan Shoten 30 (1), 20-28. Watts, R. J. (2003). Politeness. Cambridge: Cambridge University Press. Watts, R. J., Ide S. and Ehlich, K. (eds.) (2005). Politeness in Language: Studies in its History, Theory and Practice.Berlin: Mouton de Gruyter. | ||
|
آمار تعداد مشاهده مقاله: 1,390 تعداد دریافت فایل اصل مقاله: 1,162 |
||