پیوندهای مفید
اخبار و اعلانات
آمار
| تعداد نشریات | 45 |
| تعداد شماره‌ها | 1,219 |
| تعداد مقالات | 10,473 |
| تعداد مشاهده مقاله | 20,218,608 |
| تعداد دریافت فایل اصل مقاله | 13,907,585 |
بررسی نقش شفقت به خود در اهمال‌کاری تحصیلی با واسطه‌گری اجتناب تجربه‌ای در دانشجویان دانشگاه یزد | ||
| فصلنامه علمی پژوهش در یادگیری آموزشگاهی و مجازی | ||
| مقاله 3، دوره 8، شماره 1 - شماره پیاپی 29، شهریور 1399، صفحه 35-44 اصل مقاله (277.6 K) | ||
| نوع مقاله: پژوهشی | ||
| شناسه دیجیتال (DOI): 10.30473/etl.2020.52759.3217 | ||
| نویسندگان | ||
| زهره اطهری1؛ کاظم برزگر بفرویی* 2؛ مریم زارع3 | ||
| 1دانشجوی کارشناسی ارشد، روان‌شناسی تربیتی، دانشگاه یزد، یزد، ایران | ||
| 2دانشیار، روان‌شناسی تربیتی، دانشگاه یزد، یزد، ایران | ||
| 3استادیار، روان‌شناسی تربیتی، دانشگاه یزد، یزد، ایران | ||
| چکیده | ||
| یکی از چالش‌هایی که بیشتر دانشجویان با آن روبه‌رو هستند، اهمال‌کاری تحصیلی به معنای تاخیر در انجام امور است.از آنجایی که اهمال‌کاری تحصیلی می‌تواند بر جنبه‌های مختلف زندگی دانشجویان تاثیرگذار باشد، با شناسایی عوامل مرتبط، می‌توان گامی در جهت کاهش و یا رفع آن برداشت؛ بنابراین مطالعة حاضر با هدف تعیین نقش شفقت به خود در اهمال‌کاری تحصیلی با واسطه‌گری اجتناب تجربه‌ای در دانشجویان دانشگاه یزد انجام شده است. طرح پژوهش در این مطالعه، توصیفی- همبستگی بود. شرکت‌کنندگان این پژوهش شامل 375 نفر (208 دختر و 167 پسر) از دانشجویان کارشناسی دانشگاه یزد در سال تحصیلی 98-1397بودند که بر اساس روش نمونه‌گیری خوشه‌ای تصادفی انتخاب شدند. به منظور جمع‌آوری داده‌های پژوهش، از پرسش‌نامة اهمال‌کاری تحصیلی سولومون و راثبلوم (1984)، پرسش‌نامهشفقت به خود نف (2003) و پرسش‌نامه پذیرش و عمل بوند و همکاران (2011) استفاده شد. تجزیه و تحلیل داده‌ها با روش همبستگی مبتنی بر رویکرد مدل‌یابی معادلات ساختاری با استفاده از نرم‌افزار AMOS ویرایش 24 انجام گرفت. نتایج نشان داد که شفقت به خود به صورت مستقیم، منفی و معنادار اجتناب تجربه‌ای (69/0- = β) و اهمال‌کاری تحصیلی (33/0- = β) را پیش‌بینی می‌کند. اجتناب تجربه‌ای نیز به صورت مستقیم، مثبت و معنادار اهمال‌کاری تحصیلی (24/0= β) را پیش‌بینی می‌کند. در نهایت نتایج نشان داد اجتناب تجربه‌ای در رابطة بین شفقت به خود و اهمال‌کاری تحصیلی دارای نقش واسطه‌ای است؛ بنابراین می‌توان نتیجه گرفت که با افزایش شفقت به خود و انعطاف‌پذیری روان‌شناختی (کاهش اجتناب تجربه‌ای) می‌توان تا حدودی اهمال‌کاری تحصیلی دانشجویان را کاهش داد. | ||
| کلیدواژه‌ها | ||
| اهمال‌کاری تحصیلی؛ شفقت به خود؛ اجتناب تجربه‌ای؛ دانشجو | ||
| عنوان مقاله [English] | ||
| Investigating the Role of Self- Compassion on Academic Procrastination by Mediating Role of Experimental Avoidance in Students of Yazd University | ||
| نویسندگان [English] | ||
| Zohre Athari1؛ Kazem Barzegar Bafrooi2؛ Maryam Zare3 | ||
| 1M.A. Student, Educational Psychology, Yazd University, Yazd, Iran | ||
| 2Associate Professor, Educational Psychology, Yazd University, Yazd, Iran | ||
| 3Assistant Professor, Educational Psychology, Yazd University, Yazd, Iran | ||
| چکیده [English] | ||
| One of challenges that students face with is academic procrastination. It means “delay in performing a task”. Since academic procrastination could affect various aspects of students' personal and social life, by identifying related factors, steps can be taken toward reducing or eliminating it. This study aimed at determination the role of self- compassion on academic procrastination by mediating role of experimental avoidance in students of Yazd University. The research design was descriptive-correlational. The participants of this study were 375 (208 girls and 167 boys) undergraduate students of Yazd University in the academic year 2018-19, that were selected on the basis of random cluster sampling. Data were collected by academic procrastination questionnaire (Solomon & Rothblum, 1984), self-compassion questionnaire (Neff, 2003) and acceptance and practice questionnaire (Bond and et al, 2011). Data analysis was performed by using correlation method based on structural equation modeling approach using AMOS software version 24. The results showed that compassion predicts directly, negatively and significantly, experiential avoidance (β = -0.69) and academic procrastination (β = -0.33). Experiential avoidance also directly, positively, and significantly predicts academic procrastination (β = 0.24). Finally, the results showed that experiential avoidance plays a mediating role in the relationship between self-compassion and academic procrastination. Therefore, it can be concluded that by increasing self-compassion and psychology flexibility (reducing experiential avoidance) students' academic procrastination can be to some extent reduced. | ||
| کلیدواژه‌ها [English] | ||
| Academic Procrastination, Self-compassion, Experiential Avoidance, Student | ||
| مراجع | ||
|
احمدی، ژاله و زینالی، علی (1397). تاثیر اعتیاد به شبکه‌های اجتماعی در پیشرفت تحصیلی دانش‌آموزان: نقش میانجی کیفیت خواب، اهمال‌کاری تحصیلی و استرس تحصیلی. پژوهش در یادگیری آموزشگاهی و مجازی، سال ششم، شماره دوم (پیاپی 22)، 21-32. اختیاری صادق، مهرداد؛ ایمانی نائینی، محسن و میرزامحمدی، محمدحسن (1397). پیش‌بینی احساس تنهایی در مردان سالمند شهر کرمانشاه بر اساس شفقت به خود، معنویت و سبک زندگی اسلامی. پژوهشدردینوسلامت، 4(2)، 80- 69. اسدزاده، حسن (1397). پیش‌بینی عملکرد درسی دانشجویان بر اساس سبک‌های شناختی و اهمال‌کاری تحصیلی. نشریه راهبردهای آموزش در علوم پزشکی، 11(1)، 39-31. اسماعیلیان، نسرین؛ دهقانی، محسن؛ اکبری، فاطمه و حسنوند، مرجان (1395). ویژگی‌های روان‌سنجی و ساختار عاملی فرم کوتاه پرسش‌نامه چند بعدی اجتناب از تجربه. اندیشه و رفتار، 10(39)، 88- 57. اوسطی، لیلا (1391). همبسته‌های فردی و دانشگاهی اهمال‌کاری تحصیلی در دانشجویان عادی و دارای تاخیر سنوات. پایان‌نامه کارشناسی ارشد، دانشگاه شهید بهشتی. برزگر بفروئی، کاظم و عارف منش، مروارید (1398). نقش ابعاد چشم‌انداز زمان و عوامل شخصیتی در اهمال‌کاری تحصیلی دانشجویان دانشگاه یزد. پژوهش در یادگیری آموزشگاهی و مجازی، سال هفتم، شماره اول (پیاپی 25)، 59-68. جوکار، بهرام و دلاورپور، محمدآقا (1386). رابطۀ تعلل‌ورزی آموزشی با اهداف پیشرفت. فصلنامه اندیشه‌های نوین تربیتی، 3(4)، 61-80. حشمتی جدا، آرزو؛ ساعد، امید؛ محمدی بایتمر، جهانگیر؛ زنوزیان، سعیده و یوسفی، فائق (1397). اثربخشی درمان پذیرش و تعهد گروهی بر کاهش اهمال‌کاری تحصیلی و بهبود دشواری در تنظیم هیجان: کارآزمایی بالینی تصادفی شده. مجله علوم پزشکی دانشگاه کردستان، 23، 65-77. خسروی، صدرالله؛ صادقی، مجید؛ یابنده، محمدرضا (1392). کفایت روان‌سنجی مقیاس شفقت خود (SCS). فصلنامه روش‌ها و مدل‌های روان‌شناختی، سال سوم، شماره 13، صص 47-59. دشت بزرگی، زهرا و همایی، رضوان (1397). رابطه شفقت خود، حمایت اجتماعی و امیدواری با تعلل‌ورزی تحصیلی دانشجویان پرستاری دانشگاه آزاد اسلامی اهواز. نشریه راهبردهای آموزش در علوم پزشکی، 11(1). شاکرمی، محمود؛ لطیفی، زهره و موسوی، شکوفه (1398). اثربخشی گروه‌درمانی متمرکز بر شفقت بر میزان پرخاشگری، خودتنظیمی هیجانی و انگیزش تحصیلی دانش‌آموزان پسر مقطع ابتدایی. پژوهش در یادگیری آموزشگاهی و مجازی، سال هفتم، شماره دوم (پیاپی 26)، 77-87. عباسی کردآبادی، زهرا و قمرانی، امیر (1396). اثربخشی درمان مبتنی بر افق زمان بر اجتناب تجربه‌ای مادران با دختران مبتلا به ناتوانی هوشی. مطالعات ناتوانی، شماره 7، 5- 1. هاشمی، لادن و لطیفیان، مرتضی (1392). کمال‌گرایی و اهمال‌کاری تحصیلی: بررسی نقص واسطه‌ای اضطراب امتحان. فصلنامه شخصیت و تفاوت‌های فردی، 2، 2، 99 – 73. همتی، حمیده (1394). نقش چشم‌انداز زمان در عملکرد تحصیلی با واسطه‌گری متغیرهای اهمال‌کاری و خودکارآمدی تحصیلی در دانشجویان دانشگاه یزد. پایان‌نامه کارشناسی ارشد، دانشگاه یزد. یوسف وند، لیلا و رادمهر، پروانه (1396). بررسی اثر روش درمانی مبتنی بر پذیرش و تعهد بر میزان اهمال‌کاری تحصیلی دانش‌آموزان. پنجمین همایش علمی پژوهشی علوم تربیتی و روان‌شناسی، آسیب‌های اجتماعی و فرهنگی ایران، تهران، انجمن توسعه و ترویج علوم و فنون بنیادین.
Balkis, M., & Duru, E. (2007). The evaluation of the major characteristic and aspects of the procrastination in the framework of psychological counseling and guidance. Educational Sciences: Theory and Practice. 7, 376-385.
Bardeen, J.R., & Fergus, T.A. (2016). The interactive effect of cognitive fusion and experiential avoidance on anxiety, depression, stress and posttraumatic stress symptoms. Journal Contextual Behavioral Science. 5(1): 1-6.
Bond, F. W., Hayes, S. C., Baer, R. A., Carpenter, K. M., Guenole, N., Orcutt, H. K., Zettle, R. D. (2011). Preliminary psychometric properties of the Acceptance and Action Questionnaire-II: a revised measure of psychological inflexibility and experiential avoidance. Behavioral Ther, 42(4), 676-688.
Ehret, A.M; Joormann, J; Berking, M. (2018). Self-compassion is more effective than acceptance and reappraisal in decreasing depressed mood in currently and formerly depressed individuals. Journal Affect Disord; 226: 220-226.
Eisenbeck N., Carreno D.F. & Uclés-Juárez Rubén. (2019). From psychological distress to academic procrastination: Exploring the role of psychological inflexibility. Journal of Contextual Behavioral Science.
Gagnon, J; Dionne, F; Pychyl, T.A. (2016). Committed action: An initial study on its association to procrastination in academic settings. Journal of Contextual Behavioral Science, 5(2):97-102.
Glick, D.M; Millstein, D.J; Orsillo, S.M. (2014). A preliminary investigation of the role of psychological inflexibility in academic procrastination. Journal Contextual Behavior Science; 3: 81-88.
Hajiaziz, A., & Robert, H. (2017). The relationship between self-compassion and academic procrastination being mediated by shame and anxiety. Journal content, 9(1), 13-22.
Hayes, S.C., Strosahl, K., Wilson, K.G., Bissett, R.T., Pistorello, J., Toarmino, D. (2004). Measuring experiential avoidance: A preliminary test of a working model. Psychological Record.54 (4):553-78.
Howell, A. J., & Watson, D. C. (2007). Procrastination: Association with goal orientation and learning strategies. Personality and Individual Differences, 43(1), 167-178.
Hussain I, Sultan S. (2010). Analysis of procrastination among university students. Procedia social and behavioral sciences, 5, 1897 - 1904.
Iskender, M. (2011). The influence of self-compassion on academic procrastination and dysfunctional attitudes. Educational Research and Reviews. 6(2), pp. 230-234.
Klingsieck, K. B. (2013). Procrastination: When good things don’t come to those who wait. European Psychologist. 18 (1), 24-34.
Neff, K.D. (2009). The role of self-compassion in development: A healthier way to relate to oneself. Human development. 52(4):211-4.
Neff, K.D., Kirkpatrick, K.L., Rude, S.S. (2007). Self-compassion and adaptive psychological functioning. Journal of research in personality. 41(1):139-54.
Raes, F; Pommier, E; Neff, K.D; Van Gucht, D. (2011). Construction and factorial validation of a short form of the SelfCompassion Scale. Clinical Psychology Psychother; 18(3):250-5.
Reiss A. (2016). Experiential avoidance as a moderator of the relationship between worry and academic procrastination: Pacific University.
Scent CL, Boes SR. (2014). Acceptance and Commitment Training: A brief intervention to reduce procrastination among college students. Journal of College Student Psychotherapy. 28(2):144-156.
Schouwenburg, H. C., Lay, C., Pychyl, T. A., & Ferrari, J. R. (2004). Counseling the procrastin ator in academic contexts. American Psychological Association: Washington, D. C.
Sirois, F. M. (2014). Procrastination and Stress: Exploring the Role of Self-compassion. Self and Identity, 13(2), 128-145.
Solomon, L. J., Rothblum, E. D., & Murakami, J. (1986). Affective, cognitive, and behavioral differences between high and low procrastinators. Journal of Counseling Psychology, 33, 387 - 394.
Soysa, C. K., & Weiss, A. (2014). Mediating perceived parenting styles-test anxiety relationships: Academic procrastination and maladaptive perfectionism. Learning and Individual Differences, 34, 77–85.
Steel. P. (2007). The nature of procrastination: A meta – analytic and theoretical review of quintessential self- regulatory failure. Psychological Bulletin. 133, 65-94.
Yang, X. (2016). Self-compassion, relationship harmony, versus self-enhancement: Different ways of relating to well-being in Hong Kong Chinese. Personality and Individual Differences.89:24-7.
Ziegler, M & Opdenakker, N. C. (2018). The development of academic procrastination in first-year secondary education students: The link with metacognitive self-regulation, selfefcacy, and efort regulation. Learning and Individual Diferences, 64, 71-82. | ||
|
آمار تعداد مشاهده مقاله: 1,703 تعداد دریافت فایل اصل مقاله: 1,228 |
||