
تعداد نشریات | 41 |
تعداد شمارهها | 1,143 |
تعداد مقالات | 9,835 |
تعداد مشاهده مقاله | 18,107,257 |
تعداد دریافت فایل اصل مقاله | 12,654,329 |
نقش کاربردشناختی اجتماعی ضرب المثل ها در یادگیری زبان فارسی | ||
فصلنامه علمی - پژوهشی زبانشناسی اجتماعی | ||
دوره 6، شماره 3 - شماره پیاپی 23، تیر 1402، صفحه 75-86 اصل مقاله (453.37 K) | ||
نوع مقاله: مقاله پژوهشی | ||
شناسه دیجیتال (DOI): 10.30473/il.2023.58680.1457 | ||
نویسندگان | ||
الهام صداقت* 1؛ اسماعیل آذر2 | ||
1دانشجوی دکتری زبان و ادبیات فارسی | ||
2دانشیار گروه زبان و ادبیات فارسی واحد علوم و تحقیقات دانشگاه آزاد اسلامی تهران | ||
چکیده | ||
ضرب المثل های فارسی افکار خردمندانۀ نسل های پیشین ایرانیان است که معمولاً در قالب زبانی کوتاه، آهنگین و ادبی به ویژه شعری هستند. اغلب این ضرب المثل ها معانی و ساختاری ساده دارند که به آسانی می توان آن ها را به خاطر سپرد و در ارتباط های شفاهی و نوشتاری به کار برد. مقاله های بسیاری ضرب المثل های فارسی را از منظرهای متفاوتی بررسی نموده اند؛ اما به اهمیت این ضرب المثل ها در افزایش سواد فرهنگی-اجتماعی و توانش زبان شناسی اجتماعی و کاربردشناختی به عنوان بخشی از توانش ارتباطی فارسی آموزان توجهی نشده است. در این مقاله با روش اسنادی، به نقش ضرب المثل ها در بازنمایی و یادگیری بعضی از مؤلفه های فرهنگی-اجتماعی زبان فارسی (ادب، تعارفات، جمع گرایی، و ...) پرداخته می شود. سپس طبقه بندی ای از ضرب المثل ها از آسان به سخت پیشنهاد و الگوی اصلاح شدۀ ریچموند (1987) برای مقایسۀ شباهت ها و تفاوت های ضرب المثل های فارسی با ضرب المثل های زبان مادری فارسی آموزان ارائه می گردد. | ||
کلیدواژهها | ||
کاربردشناسی؛ زبان شناسی اجتماعی؛ آموزش زبان فارسی (آزفا)؛ ضرب المثل؛ فارسی آموزان؛ الگوی ریچموند | ||
عنوان مقاله [English] | ||
The Socio-Pragmatic Role of Proverbs in Learning Persian Language | ||
نویسندگان [English] | ||
Elham Sedaghat1؛ Esmaeil Azar2 | ||
1Ph.D. Candidate of Persian Language and Literature | ||
2Associate Professor of Persian Language and Literature, Department of Language and Literature, Science and Research Branch, Islamic Azad University, Tehran, Iran. | ||
چکیده [English] | ||
Persian proverbs are Iranian previous generations’ wise thoughts usually in short melodic linguistic and literary especially poetic form. They often have simple meaning and structure that makes them more memorable and easy to use in oral and written communications. Many articles have investigated Persian proverbs from different points of view. But not enough attention has been paid to the importance of these proverbs in enhancing sociocultural literacy and sociolinguistic and pragmatic competences as parts of Persian learners’ communicative competence. In this article, by the documentary method, it is paid to the role of proverbs in representing and learning some sociocultural features of Persian language (politeness, compliments, collectivism, etc.). Then, two things are suggested, a proverbial categorization from easy to hard, and Richmond’s (1987) revised model for comparing the similarities and differences between Persian proverbs and learners’ mother tongue proverbs. The results of a comparative study between Persian and Arabic proverbs in the Persian class of Arab learners are discussed. | ||
کلیدواژهها [English] | ||
Pragmatics, Sociolinguistics, Persian Language Teaching (PLT), Proverb, Persian Learners, Richmond’s Model | ||
مراجع | ||
اکبری، فاطمه. (1382). بررسی جامعهشناختی ضربالمثلها و انتخاب آنها برای آموزش فارسی به غیرفارسیزبانان. نامۀ پارسی، سال هشتم، شمارۀ سوم، 25-50.
پارسا، احمد. (1384). جلوههای طنز در ضربالمثلهای فارسی. مجلۀ رشد آموزش زبان و ادب فارسی، شمارۀ 73، 74-77.
چراغی، مونا. و ابراهیمی، مریم. (1397). تحلیل روانشناختی رابطۀ والد-فرزندی در ضربالمثلهای ایرانی: یک پژوهش کیفی. فصلنامۀ خانوادهپژوهی، سال چهاردهم، شمارۀ 55، 383-410.
ذوالفقاری، حسن. (1386، الف). بازتاب مسائل اجتماعی در ضربالمثلهای فارسی. نجوای فرهنگ، شمارۀ 3، 15-24.
ذوالفقاری، حسن. (1386، ب). هویت ایرانی و دینی در ضربالمثلهای فارسی. فصلنامۀ مطالعات ملی، سال هشتم، شمارۀ 2، 27-52.
ذوالفقاری، حسن. (1388، الف). بررسی ضربالمثلهای فارسی در دو سطح واژگانی و نحوی. مجلۀ فنون ادبی، سال اول، شمارۀ 1، 57-80.
ذوالفقاری، حسن. (1388، ب). فرهنگ بزرگ ضربالمثلهای فارسی. تهران: معین.
ذوالفقاری، حسن. (1389). زیباییشناسی ضربالمثلهای فارسی.مجلۀشعرپژوهی/بوستانادب(علوم اجتماعی و انسانی سابق)، دورۀ دوم، شمارۀ 2، 51-82.
ذوالفقاری، حسن. (1391). خانواده و روابط خانوادگی در ضربالمثلهای فارسی. فصلنامۀ فرهنگ مردم ایران، شمارۀ 31، 137-154.
ذوالفقاری، حسن. و باقری، بهادر. (1396). تحلیل جامعهشناختی ضربالمثلها در افسانههای پهلوانی فارسی. فصلنامۀ زبانشناسی اجتماعی، سال اول، شمارۀ 2، 17-27.
زاهدی، کیوان. و شمس، محمدعلی. (1388). خویشاوندی و جنسیت در خانواده و بازتاب آنها در زبان. فصلنامۀ خانوادهپژوهی، سال پنجم، شمارۀ 19، 281-309.
زرکوب، منصوره. و امینی، فرهاد. (1393). تحلیل مقابلهای امثال در فارسی و عربی از نظر معنا، واژگان و سبک (بررسی موردی بیست و یک مَثَل). دوفصلنامۀ پژوهشهای ترجمه در زبان و ادبیات عربی. سال چهارم، شمارۀ 10، 119-139.
زندی، بهمن.، بحرینی، مسعود.، سبزواری، مهدی. و مهدی بیرقدار، راضیه. (1397). بررسی اجتماعی -شناختی تابو و حسن تعبیر در ساختارهای عبارات، اصطلاحات و ضربالمثل های فارسی و انگلیسی. دوماهنامۀ جستارهای زبانی، دورۀ نهم، شمارۀ 6، 317-334.
زندی، بهمن. و عباسی، بیستون. (1395). بازتاب روابط خویشاوندی در ضربالمثلهای فارسی. فرهنگ و ادبیات عامه، سال چهارم، شمارۀ 9، 23-60.
شکورزاده بلوری، ابراهیم. (1380). دوازده هزار مثل فارسی و سی هزار معادل آنها. مشهد: به نشر.
صادقی فسایی، سهیلا. و عرفانمنش، ایمان. (1394). مبانی روششناختی پژوهش اسنادی در علوم اجتماعی، مورد مطالعه: تأثیرات مدرن شدن بر خانوادۀ ایرانی. مجلۀ راهبرد فرهنگ، شمارۀ 29، 61-91.
صادقیمنش، علی.، علویمقدم، مهیار. و استاجی، ابراهیم. (1396). بررسی همسنج جایگاه زن در ضربالمثلهای امثال و حکم و فرهنگ ضربالمثلهای آکسفُرد بر بنیاد دیدگاههای روانشناختی آلفرد آدلر و اریک برن. فرهنگ و ادبیات عامه، سال پنجم، شمارۀ 17، 47-69.
صادقیمنش، علی.، علویمقدم، مهیار. و استاجی، ابراهیم. (1398). بررسی تطبیقی «جایگاه زن» در ضرب المثل های فارسی و عربی بر بنیاد دیدگاه های آدلر و برن (مطالعۀ موردی: امثال و حکم دهخدا و مَجمَع الأمثال میدانی). نشریۀ ادبیات تطبیقی، سال یازدهم، شمارۀ 20، 123-144.
صداقت، الهام. (1392). ادب در گفتار فارسیآموزان خارجی: مطالعۀ موردی در بیان تقاضا. پایاننامۀ کارشناسی ارشد آموزش زبان فارسی. دانشگاه پیام نور تهران.
غلامی، فاطمه. و احمدی، فاطمه. (1398). سخن و شایست و نشایستهای آن در آیینۀ ضربالمثلها. پژوهشنامۀ ادبیات تعلیمی، سال دهم، شمارۀ 41، 87 -130.
فاطمی، جمیله. (1390). بررسی و تحلیل منطقی لغزشهای فکری خرد عامه در ضربالمثلهای فارسی. کهننامۀ ادب پارسی، سال دوم، شمارۀ 1، 87-99.
فرصتی جویباری، رضا. و نبئی، مینا. (1392). بررسی جایگاه زنان در امثال و حکم فارسی با رویکرد جامعهشناسی. فصلنامۀ تحلیل و نقد متون زبان و ادبیات فارسی (دهخدا)، دورۀ پنجم، شمارۀ 16، 176-145.
متقیزاده، عیسی. و نیکوبخت، الهام. (1393). مقایسۀ ضربالمثلهای فارسی و عربی با موضوع سخن از لحاظ واژگانی، نحوی، بلاغی و معناشناسی. ادبیات تطبیقی، سال ششم، شمارۀ 10، 295-321.
محمدحسینزاده، عبدالرضا. و بصیری، محمد. (1388). بررسی جنسیت در ضربالمثلها با توجّه به آیات و احادیث. فصلنامۀ مطالعات اجتماعی-روانشناختی زنان (مطالعات زنان)، دورۀ هفتم، شمارۀ 4، 7-31.
مقیمی، نرجس. (1384). تحلیل و بررسی ضربالمثلهای ایرانی از دیدگاه جامعهشناسی. پایاننامۀ کارشناسی ارشد، دانشگاه بینالمللی امام خمینی (ره).
وانگ زن رونگ (1393). حیوانات در ضربالمثلهای چینی و فارسی. مجلۀ مطالعات انتقادی ادبیات، سال اول، شمارۀ 2، 11-30.
همایی، جلالالدین. (1388). فنون بلاغت و صناعات ادبی. تهران: هما.
یوسفی، غلامحسین. (1363). کاغذ زر. تهران: یزدان.
Ajoke, A.R., Hasan, Md. K., & Suleiman, Y. (2015). Examining the use of proverbs in teaching English as second language: An implication for secondary school principals in Nigeria. International E-Journal for Research in ELT. 1(3), 14-28. Akbari, Z. (2002). The realization of politeness principles in Persian. Karen's linguistics Issues. Akbarian, I. (2010). A spice of classroom: Incorporating proverbial expressions in EFL classes. The Journal of Asia TEFL. 7(1), 221-238. Bachman, L. F. (1990). Fundamental considerations in language testing. Oxford: Oxford University Press. Baharian, E., & Rezai, M.J. (2014). The effect of proverbs on learning vocabulary through visual organizers. International Journal of English Language Teaching. 2(4), 16-32. Brown, P., & Levinson, S. (1987). Politeness: Some universals in language usage. Cambridge: Cambridge University Press. Canale, M., & Swain, M. (1980). Theoretical bases of communicative approaches to second language teaching and testing. Applied Linguistics, 1(1), 1-47. Hadissi, K. (2010). A socio-historical approach to poetic origins of Persian proverbs. Iranian Studies, 43(5), 599-605. Hanzén, M. (2007). “When in Rome, do as the Romans do” proverbs as a part of EFL teaching. Högskolan För Larande Och Kommunikation (HLK), 36, 1-27. Hymes, D. (1972). On communicative competence. In Pride, J.B. & Holmes, J. (Eds.). Sociolinguistics. Harmondsworth, UK: Penguin Books. Karami, F., Seifollahi, S., & Navabakhsh, M. (2020). Iranian folklore, proverbs and aspiration for development. International Journal of Social Sciences (IJSS), 10(2), 19-33. Koutlaki, S. A. (2002). Offers and expressions of thanks as face enhancing acts: Tæ'arof in Persian. Journal of Pragmatics. 34(12), 1733-1756. Krikmann, A. (2009). Proverb semantics: Studies in structure, logic, and metaphor. Burlington, Vermont: Queen City Printers Inc. Meier, A. J. (1997). Teaching the universals of politeness. ELT Journal, 51(1), 21-28. Mieder, W. (1993). Proverbs are never out of season. Popular wisdom in the modern age. New York: Oxford University Press. Mieder, W. (2004). Proverbs: A handbook. Westport, CT: Greenwood Press. Mirhosseini, S. A. (2017). Early metaphorical communication: Farsi-speaking children beginning to learn proverbs. Online Journal of Communication and Media Technologies, 7(1), 71–86. Richards, J. & Richards, S. (2002). Dictionary of language teaching & applied linguistics. London: Longman Group, Ltd. Richmond, E. B. (1987). Utilizing proverbs as a focal point to cultural awareness and communicative competence: Illustrations from Africa. Foreign Language Annals, 20(3), 213-216. Rong, H. (2013). Proverbs reveal culture diversity. Cross-Cultural Communication, 9(2), 31-35. Zaid, A. (2016). Using proverbs as a lead-in activity in teaching English as a foreign language. International Journal on Studies in English Language and Literature (IJSELL). 4(10), 1-5. Zandi, B., Bahreyni, M., Sabzevari, M., & Mahdi Beyraghdar, R. (2019). Socio-cognitive analysis of taboo and euphemism in expressions, idioms and proverbs structures, of Persian and English. LRR. 9(6), 317-334. Zarkob, M. & Amini, F. (2014). Confronting analysis of proverbs in Persian and Arabic (Case study of 21 proverbs in their meaning, vocabulary and style). Translation Researches in the Arabic Language and Literature. 4(10), 119-139. Zolfaghari, H., & Ameri. H. (2012). Persian proverbs: Definitions and characteristics. Journal of Islamic and Human Advanced Research, 2, 93-108. Yousofi, N., Ebadi, S., & Pursiah, F. (2016). An exploratory emic investigation into politeness in Persian. Teaching English Language, 10(1), 63-86. | ||
آمار تعداد مشاهده مقاله: 572 تعداد دریافت فایل اصل مقاله: 301 |