پیوندهای مفید
اخبار و اعلانات
آمار
| تعداد نشریات | 41 |
| تعداد شماره‌ها | 1,190 |
| تعداد مقالات | 10,230 |
| تعداد مشاهده مقاله | 19,286,384 |
| تعداد دریافت فایل اصل مقاله | 13,326,974 |
شبه‌عقرب‌های (Arachnida: Pseudoscorpionida) غارزی مناطق غربی ایران | ||
| فصلنامه علمی زیست شناسی جانوری تجربی | ||
| دوره 13، شماره 3 - شماره پیاپی 51، تیر 1404، صفحه 51-61 اصل مقاله (1.05 M) | ||
| نوع مقاله: مقاله پژوهشی | ||
| شناسه دیجیتال (DOI): 10.30473/eab.2025.69605.1928 | ||
| نویسنده | ||
| حمید درویش نیا* | ||
| گروه زیست‌شناسی، دانشگاه پیام نور، تهران، ایران | ||
| چکیده | ||
| راسته شبه‌عقرب‌ها بندپایانی با اندازه بدنی کوچک می‌باشند که در محیط‌های سربسته‌ای همچون غارها، زیر تنه درختان، لابلای برگ‌ها، در مناطق بیابانی و در لانه پستانداران و پرندگان زندگی می‌کنند. تاکنون حدود 3450 گونه از این راسته در جهان شناخته شده است که71 گونه از آن‌ها در ایران پراکنش دارند. به‌دلیل اطلاعات کم در مورد این گروه، در این مطالعه به بررسی ریخت‌شناسی شبه‌عقرب‌های غارهای غرب ایران پرداخته شده است. تعداد 213 نمونه شبه‌عقرب به‌وسیله دست، قلم‌مو و یا پنس ظریف از زیر سنگ، لابلای فضولات حیوانی و گوانو خفاش، درسطح زمین و روی دیواره 24 غار از استان‌های ایلام، لرستان و کرمانشاه جمع‌آوری و در اتانول 75 درصد نگهداری گردیدند. ضمن عکس‌برداری، موقعیت جغرافیایی، ارتفاع از سطح دریا و برخی فاکتورهای محیطی غارها اندازه‌گیری شد. جهت شناسایی و بررسی میکروسکوپی ویژگی‌های ریختی، اسلاید مناسب تهیه شد و اندازه‌گیری‌ها با استفاده از نرم‌افزار ImageJ انجام گرفت. در مجموع تعداد 18 گونه متعلق به 14 جنس از هشت خانواده شبه‌عقرب مورد شناسایی قرار گرفتند. خانواده Chernetidae با 5 گونه متعلق به چهار جنس دارای بیش‌ترین تنوع بود که عمدتاً در گوانو خفاش و در نواحی اندوژن و پاراهیپوژن غار واقع شده بودند. خانواده‌های Menthidae، Cheiridiidae و Chthoniidae، نیز هر کدام با یک جنس و یک گونه دارای کم‌ترین تعداد بودند. گونه Megachernes pavlovskyi از خانواده Chernetidae دارای بیش‌ترین پراکنش در غارهای منطقه موردمطالعه بود. چون شبه‌عقرب‌ها نیازمند زیستگاهی با استتار مناسب، دمای متعادل، رطوبت مطلوب و منابع غذایی کافی هستند، معمولاً در مناطق خشک، محیط غار را انتخاب نموده و از این طریق ارتباط مستقیم با بارندگی‌ها و تغییرات آب‌وهوایی نداشته و تأثیرپذیری از دمای محیط و برخورد مستقیم تابش آفتاب در زیستگاه مذکور ندارند. این می‌تواند سبب تنوع و فراوانی شبه‌عقرب‌های ساکن غار باشد. | ||
| کلیدواژه‌ها | ||
| شبه‌عقرب‌ها؛ غرب ایران؛ فونستیک؛ محیط غار؛ مطالعات ریخت‌شناسی | ||
| عنوان مقاله [English] | ||
| Cave-dwelling pseudoscorpions (Arachnida: Pseudoscorpionida) of western Iran | ||
| نویسندگان [English] | ||
| Hamid Darvishnia | ||
| Department of Biology, Payame Noor University, Tehran, Iran | ||
| چکیده [English] | ||
| Pseudoscorpiones are small arthropods that inhabit enclosed environments such as caves, under tree barks, in leaf litter, in desert zones, in nests of mammals and birds. Approximately 3450 species belonging to this group have been identified so far, of which 71 are distributed in Iran. Due to a dearth of information regarding this group, the morphological study of cave pseudoscorpions located west of Iran, has been investigated in current research. A total 213 pseudoscorpion specimens were collected by hand, brush, or fine tweezers from under rock, among animal dropping and bat guano, on the ground surface, and on the walls of 24 caves in Ilam, Lorestan and Kermanshah provinces, and then preserved in 75% ethanol. While taking photos, the geographic location, altitude and some environmental factors of the caves were measured. To study the morphological characteristics, slides were made from the specimens, and measurements were done using the ImageJ software. A total of 18 species belonging to 14 genera from eight families were identified. The Chernetidae family exhibited the greatest diversity, comprising of 5 species belonging to 4 genera. These species were predominantly found in bat guano; and in the endogenous and parahypopogen regions of the cave. The Menthidae, Cheiridiidae and Chthoniidae families had the least diversity, each with one genus and one species. In the caves of the study area, the Megachernes pavlovskyi species from the Chernetidae family had the highest distribution. Because pseudoscorpions require a habitat with suitable camouflage, stable temperature, optimal humidity, and sufficient food resources, they prefer the cave environment. They are not directly influenced by rainfall or climate changes, and they are influenced by the ambient temperature. This could possibly account for the variety and abundance of pseudoscorpions present in the cave. | ||
| کلیدواژه‌ها [English] | ||
| Cave Environment, Faunestic, West of Iran, Pseudoscorpions, Morphological Study | ||
| مراجع | ||
|
Adis, J., Franklin, E., & Morais, J.W. (2009). Arachnida. In: Fonseca, C.R.V.; Magalhمes, C.; Rafael, J.A.; Franklin, E. (Ed.). A Fauna de Artropdes da Reserva Florestal Ducke. Estado Atual doConhecimento Taxonômico e Biolgico. Editora INPA, Manaus, p.49-58.
Alimohammadi, R. (2013). A survey of pseudoscorpion fauna of Fars Province. MSc thesis, Shiraz University, Shiraz, Iran.
Araujo, J.S., &Souza, J.L.P. (2022). Sampling techniques and environmental variables influence the distribution of pseudoscorpions in urban forest fragments in the central Amazon. Acta Amazonica, 52(3), 199-207.
Beier, M. (1951). Ergebnisse der Österreichischen Iran-Expedition 1949/50. Pseudoscorpione und Mantiden. Annalen des Naturhistorischen Museums in Wien, 58, 96-102.
Beier, M. (1971). Pseudoskorpione aus dem Iran. Naturhistorisches Museum Wien, 75, 357-366.
Brenner, G. (2005). Apochthonuismalheuri Benedict & Malcolm 1973. United State of America, Andrews Resource Area.
Buddle, C.M. (2010). Photographic key to the Pseudoscorpions of Canada and the adjacent USA. Canadian Journal of Arthropod Identification, 10, 1-77.
Christophoryová, J., Dashamirov, S., Malek-Hosseini, M. J., & Sadeghi, S. (2013). First record of the genus Megachernes (Pseudoscorpiones: Chernetidae) from an Iranian cave. Arachnologische Mitteilungen, 46, 9-16.
Ćurčić, B.P.M. (1984). The genus Neobisium Chamberlin 1930 (Neobisiidae, Pseudoscorpiones, Arachnida): on new species from the USSR and the taxonomy of its subgenera. Bulletin of the Natural History Museum in Belgrade, 39, 123-153.
Ćurčić, B. P. M., Dimitrijević, R. N., Ćurčić, S. B., Tomić, V. T., & Ćurčić, N. B. (2002). On some new high altitude, cave, and endemic pseudoscorpions (pseudoscorpiones, arachnida) from Croatia and Montenegro. Acta Entomologica Serbica, 7, 83-110.
Dashdamirov, S., & Schawaller, W. (1993). Pseudoscorpions from Middle Asia, Part III (Arachnida: Pseudoscorpiones). Stuttgarter Beiträge zur Naturkunde Serie A (Biologie), 497, 1-16.
Dashdamirov, S. (2005). Pseudoscorpions from the mountains of northern Pakistan (Arachnida: Pseudoscorpiones). Arthropoda Selecta, 13, 225-261.
Ford, D., & Williams, P. D. (2013). Karst Hydrogeology andGeomorphology, 2/Ed. John Wiley and Sons Ltd, England.
Harvey, M. S. (2013). Pseudoscorpions of the World, version 3.0. Western Australian Museum, Available from: http://museum.wa.gov.au/catalogues-beta/pseudoscorpions.
Jedari Eyvazi, J. (2002). Geomorphology of Iran. Tehran: Payame Noor University Press. (in Persian).
Kahrarian, M., Zamani, M., Vafaei Shoshtari, R.,& Nassirkhani, M. (2021). Investigating species diversity of pseudoscorpions (Arachnida: Pseudoscorpiones) in oak forests and cultivated areas of Lorestan Province, Iran. Taxonomy and Biosystematic, 13(48), 1-18. (in Persian).
Latifi, Z., Nassirkhani, M., & Mirshamsi, O. (2022). A new epigean pseudoscorpion species (Pseudoscorpiones: Neobisiidae) from northeast of Iran, with an identification key to the species of the family Neobisiidae from Iran. Turkish Journal of Zoology, 44, 230-237.
Medeiros, M. J., Davis, D., Howarth, F. G., & Gillespie, R. (2009). Evolution of cave living in Hawaiian Schrankia (Lepidoptera: Noctuidae) with description of a remarkable new cave species. Zoological Journal of the Linnean Society, 156, 114-139.
Moura, R.F., Tizo-Pedroso, E., & Del-Claro, K. (2018). Colony size, habitat structure, and prey size shape the predation ecology of a social pseudoscorpion from a tropical savanna. Behavioral Ecology and Sociobiology, 72, 103. doi.org/10.1007/s00265-018-2518-2
Murienne, J., Harvey, M. S., & Giribet, G. (2008). First molecular phylogeny of the major clades of Pseudoscorpiones (Arthropoda: Chelicerata). Molecular Phylogenetics and Evolution, 49, 170-184.
Nassirkhani, M. (2011). A survey of pseudoscorion fauna of Kerman Province. MSc thesis, Shahid Bahoonar University, Kerman, Iran.
Nassirkhani, M., & Takallo Zadeh, H. M. (2013). The first record of Gobichelifer chelanops (Pseudoscorpiones: Cheliferidae) from Iran. Acta Arachnologica, 62, 1-6.
Nassirkhani, M. (2014). A new pseudoscorpion species of the genus Calocheiridius Beier & Turk (Arachnida: Pseudoscorpiones: Olpiidae) from Iran. Zoology in the Middle East, 60(4), 553-361.
Nassirkhani, M. (2015). The pseudoscorpion fauna of central and southern Iran (Arachnida: Pseudoscorpiones) (Doctoral dissertation, Islamic Azad University, Arak, Iran).
Nassirkhani, M., & Vafaei Shoushtari, R. (2017). Key to the species of Megachernes Beier (Pseudoscorpiones: Chernetidae), with notes on M. afghanicus and M. pavlovskyi. Turkish Journal of Zoology, 41, 568-575.
Nassirkhani, M., & Zamani, M. (2017). Two species of the genus Neobisium (Pseudoscorpiones: Neobisiidae) from western Iran. Arachnologische Mitteilungen, 53(53), 53-61.
Nassirkhani, M., & Doustaresharaf, M. M. (2018). New Records of Epigean Neobisium Species (Pseudoscorpiones: Neobisiidae) from Northwestern Iran. Arachnology, 17(8), 367- 374.
Nassirkhani, M. (2022). First record of Neobisium (Neobisium) kobachidzei Beier (Pseudoscorpiones: Neobisiidae) from Iran, with a list of Iranian pseudoscorpion species. Arachnology, 19(1), 7-14.
Ranius, T. (2002). Population ecology and conservation of beetles and pseudoscorpions living in hollow oaks in Sweden. Animal Biodiversity and Conservation, 25(1), 53-68.
Redikorzev, V. (1918). Pseudoscorpions nouveaux I. Ezhegodnik Zoologicheskogo Muzea Akademii Nauk, 22, 91-101.
Redikorzev, V. (1930). Contribution à l'étude de la faune des pseudoscorpions du Caucase. Bulletin du Muséum de Géorgie, 6, 97-106.
Romero, A. (2009). Cave Biology (Life in Darkness). Cambridge University Press, New York.
Tizo-Pedroso, E., & Del-Claro, K. (2007). Cooperation in the Neotropical pseudoscorpion Paratemnoides nidificator (Balzen, 1888): feeding and dispersal behavior. Insects Society, 54, 124-131.
Tizo-Pedroso, E., & Del-Claro, D. (2008). Natural history and social behavior in Neotropical pseudoscorpions. Tropical biology and conservation management, XI, 177-193.
Warriner, M., & Smith-Castro, J. (2018). Tooth Cave Pseudoscorpion (Tartarocreagris texana); 5-Year Review: Summary and Evaluation. U.S. Fish and Wildlife Service, Austin, Texas. | ||
|
آمار تعداد مشاهده مقاله: 28 تعداد دریافت فایل اصل مقاله: 22 |
||