پیوندهای مفید
اخبار و اعلانات
آمار
| تعداد نشریات | 41 |
| تعداد شماره‌ها | 1,129 |
| تعداد مقالات | 9,657 |
| تعداد مشاهده مقاله | 17,574,839 |
| تعداد دریافت فایل اصل مقاله | 12,271,103 |
بررسی فرضیه وجود گویشهای باستانی در کنار زبان فارسی باستان در استان فارس | ||
| فصلنامه علمی - پژوهشی زبانشناسی اجتماعی | ||
| دوره 7، شماره 1 - شماره پیاپی 25، اسفند 1402، صفحه 1-9 اصل مقاله (662.21 K) | ||
| نوع مقاله: مقاله پژوهشی | ||
| شناسه دیجیتال (DOI): 10.30473/il.2023.68124.1599 | ||
| نویسندگان | ||
| سید محمد حسینی معصوم* 1؛ رضا حیدری زادی2 | ||
| 1دانشیار زبانشناسی، دانشگاه پیام نور، تهران، ایران | ||
| 2عضو علمی بنیاد دایره المعارف اسلامی ( دانشنامه جهان اسلام ) | ||
| چکیده | ||
| در سال 1960، مورگنستیرنه فرضیة وجود گویشی باستانی در جنوب ایران (در کنار فارسی باستان) را مطرح کرد. او تفاوتهای گویشی واژة شپش در استان فارس، به ویژه تفاوت آن در گویش کلیمیان و گویش لارستانی در برابر دیگر گویشهای فارس و گویشهای لُری را یکی از شواهد این تحول دانست. در سال 1382، رضایی باغبیدی شواهدی مطرح نمود که گویش شیرازی قدیمِ بهجامانده در دیوان شاعران شیرازی، بازماندهای از گویشی قدیمتر است که پیشینة آن به دورة باستان میرسد. مبنای نظر او بقای صامت “Ө” باستانی جنوب ایران در گویش قدیم شیراز، برخلاف تبدیل آن به“s” در زبان فارسی میانه است. پیشتر و برخلاف آنها، بنابر نظر هنینگ (1934) تحول“s” به “Ө” در دورهای متاخر از دورة میانه رخ دادهاست که اثر آن در گویش شیرازی قدیم و فارسی میانة مانوی باقی است. در این پژوهش، شواهدی از ابدال“s” به “Ө” در بعضی زبانها و گویشهای ایرانی همسو با نظر هنینگ ارائه میشود که بیشتر در تقابل با نظر مورگنستیرنه است. شواهدی که در این پژوهش ارائه میشود نشان میدهد که پذیرفتن فرضیه وجود گویشی باستانی غیر از فارسی باستان در شیراز یا فارس با تردید و سوالهایی مواجه است که بیپاسخ ماندن آنها فرضیه هنینگ را قوت میبخشد و برعکس، فرضیههای مورگنستیرنه و رضایی باغبیدی را با سؤال و فرضهای دیگری مواجه میسازد. | ||
| کلیدواژه‌ها | ||
| زبان‌های ایرانی؛ گویش؛ گویش باستانی؛ فارسی باستان؛ استان فارس؛ زبانشناسی اجتماعی | ||
| عنوان مقاله [English] | ||
| On the Hypothesis Proposing Ancient Dialects Coexisting with Old Persian Language in Fars Province of Iran | ||
| نویسندگان [English] | ||
| Seyed Mohammad Hosseini-Maasoum1؛ Reza Heidarizadi2 | ||
| 1Associate Professor of Linguistics, Payame Noor University, Tehran, Iran | ||
| 2accademic staff of Langugae & Literature Department, Encyclopedia of the World of Islam | ||
| چکیده [English] | ||
| Morgenstierne (1960) proposed a hypothesis about an ancient dialect in the south of Iran coexisting with Old Persian. As a piece of evidence for this, he pointed to the dialectal differences of words equivalent to the Persian word “šepeš” (louse) in Fars dialects, especially its difference in Kalimi and Laristani dialects compared to other dialects of Fars. Based on what was recorded as “Ө” in place of “s” in some words, Rezai Baghbidi (2003) claimed that the Shirazi dialect recorded in poems in the classical texts is reminiscent of an ancient dialect different from Old Persian. Before these two, Henning (1934) had regarded the sound “Ө” (which later changed to “t”) in some Shirazi and Manichaean words as a change of the sound “s” that must have occurred in the late middle era of the Iranian history. Finally, this discussion shows that the Old Shirazi (or Fars) dialect hypothesis faces some questions, which if not answered, result in support for Henning’s hypothesis. | ||
| کلیدواژه‌ها [English] | ||
| : Iranian languages, Fars province, dialect, ancient dialect, sound change, sociolinguistics | ||
| مراجع | ||
|
| ||
|
آمار تعداد مشاهده مقاله: 219 تعداد دریافت فایل اصل مقاله: 185 |
||