اخبار و اعلانات

 آمار

تعداد نشریات41
تعداد شماره‌ها1,190
تعداد مقالات10,244
تعداد مشاهده مقاله19,304,969
تعداد دریافت فایل اصل مقاله13,331,631
عرب نرمی, بیتا. (1397). تلویزیون و توسعه ورزش؛ مطالعه ای با رویکرد نظریه گفتمان. فصلنامه علمی زیست فناوری گیاهان زراعی, 5(4), 53-62.
بیتا عرب نرمی. "تلویزیون و توسعه ورزش؛ مطالعه ای با رویکرد نظریه گفتمان". فصلنامه علمی زیست فناوری گیاهان زراعی, 5, 4, 1397, 53-62.
عرب نرمی, بیتا. (1397). 'تلویزیون و توسعه ورزش؛ مطالعه ای با رویکرد نظریه گفتمان', فصلنامه علمی زیست فناوری گیاهان زراعی, 5(4), pp. 53-62.
عرب نرمی, بیتا. تلویزیون و توسعه ورزش؛ مطالعه ای با رویکرد نظریه گفتمان. فصلنامه علمی زیست فناوری گیاهان زراعی, 1397; 5(4): 53-62.

تلویزیون و توسعه ورزش؛ مطالعه ای با رویکرد نظریه گفتمان

مدیریت ارتباطات در رسانه های ورزشی
مقاله 4، دوره 5، شماره 4 - شماره پیاپی 20، شهریور 1397، صفحه 53-62    اصل مقاله (338.73 K)
نوع مقاله: مقاله پژوهشی
نویسنده
بیتا عرب نرمی*
استادیار گروه علوم ورزشی، دانشکده علوم انسانی، دانشگاه دامغان، دامغان، ایران
چکیده
تلویزیون مهم‌ترین و تأثیرگذارترین رسانه در توسعه ابعاد مختلف ورزش است. این تحلیل در پی پاسخ به این سؤال است که تلویزیون چه تعریفی از توسعه ورزش در جامعه مطرح و آن را نقد، تفسیر و ترویج می‌نماید. بدین منظور طیفی  از متون تلویزیونی، گفتگوها و مشاهدات موردبررسی قرار داده شد و ارتباط بین نشانه‌ها بر اساس توصیف مفاهیم نظریه گفتمان لاکلا و موف (1985) تبیین گردید. مهم‎ترین دستاورد این تحلیل، شناسایی دو گفتمان ورزش نخبگی و گفتمان ورزش مشارکتی به‌عنوان دو گفتمان متقابل در تلویزیون است؛ تحلیل مصاحبه‌ها  و متون تلویزیونی نشان می‌دهد، مفاهیمی همچون توسعه، ورزش، ورزشکار، بودجه و امکانات، معنای خود را از گفتمان ورزش نخبگی دریافت می‌کنند و گفتمان ورزش نخبگی در رسانه، گفتمان ورزش مشارکتی را به حاشیه رانده است. آنچه برای پژوهشگران حوزه تربیت‌بدنی و علوم ورزشی حائز اهمیت است درک شرایط مفاهیم توسعه ورزش بر مبنای تقویت و تضعیف گفتمان‌های غالب در فضای تلویزیون است. بدین معنی که توسعه ورزش در چه قالبی از دانش، تجربه، تجزیه‌وتحلیل سیاسی و سیاست‌گذاری رسانه، عادی‌سازی و نهادینه می‌گردد؟
کلیدواژه‌ها
تحلیل گفتمان؛ تلویزیون؛ توسعه؛ نظریه گفتمان
عنوان مقاله [English]
Sport Development in TV; a Study by Discourse Theory Approach
نویسندگان [English]
Bita Arabnarmi
Assistant Professor, School of Humanities, Department of Sport Science, Damghan University
چکیده [English]
TV is one of the most influential media in development of various sport fields. This study, trying to answer this question: how  TV define development of sport in society,  and how criticism and interpretation this  concept. For this purpose, a range of TV texts, conversations and observations has been examined. Connection between elements and points was expressed based on the concepts of discourse theory of Laclau and Mouffe (1985). Sport development in television cannot take into account without describing the unequal incidence of discourses; they are named  high level (elite) and participation (public). Analysis of interviews and television texts show that many concepts such as development, sports, athletics, budget, and facilities, get their meaning from elite sports discourse. The results also show elite sport discourse     has marginalized participation discourse. Understanding the conditions of development of sport based on the strengthening and weakening of dominant discourses on television is important for researchers in the field of Physical Education and Sport Sciences. This means that the normalization and institutionalization of the concept of sports development takes shape in how form of knowledge, experience, political analysis and media policy.
کلیدواژه‌ها [English]
Development, Discourse Theory, Laclau and Mouffe, Sport, TV
مراجع
  1. Alexander, S. A; Fusco, C. & Frohlich, K. L. (2015). “You have to do 60 minutes of physical activity per day … I saw it on TV: Children's constructions of play in the context of Canadian public health discourse of playing for health”, in Children, Health and Well-being: Policy Debates and Lived Experience (eds G. Brady, P. Lowe and S. O. Lauritzen), John Wiley & Sons, Inc., Hoboken, NJ, USA.
  2. Arabnarmi, B; Goodarzi, M; Sjjadi, S, N; & Khabiri, M. (2017). “TV and Public Sport Development: A Grounded Theory”. Sport Management Studies, 8 (40): 17-38. (Persian)
  3. Arabnarmi, B. (2015, October). Sports program´s Position time in national TV of Iran with the approach of prioritizing sport component. IN 1th National Conference of Applied Sciences of Sport and Health, (Iran), Azarbaijan Shahid Madani University,(pp. 1-4)
  4. Arabnarmi, B. (2016). “TV and Sport in Daily Life (An Analysis of Linking Media and Sport in Iran”.  Sport Management, 4(2): 589-603. (Persian)
  5. Arabnarmi, B.(2017). “Discursive space of Iranian women's physical activity”. Women in Development and Politics,14(4):477-91. (Persian)
  6. Arabnarmi, B; Ramezanzade, H. (2018). “Attitude and practice of elementary Physical Education teachers toward obesity from the perspective of discourse theory”. Journal of Research in Psychological Health, 12 (1):1-12. (Persian)
  7. Dholgern, P. (1995). Television and the Public Sphere: Citizenship, Democracy and the Media (Media Culture & Society Series)(M. Shafaghati, Trans.).Tehran,Soroush. (Persian)
  8. Dhonde, B. M.& Patil, V. N. (2012). “Role of Mass Media In Progress Of Physical Education And Sports”, Indian Streams Research Journal
  9. Ghasemi, H., Karami, A., Sadeghi. F. (2013). The Situation of Sports Events broadcasting on Iranian T.V. Channels by View of Sports Media Experts. Applied researches in sport management, 2(4), 43-54. (Persian)
  10. Hamer, M; Weiler, R; & Stamatakis, E. (2014). “Watching sport on television, physical activity, and risk of obesity in older adults”. BMC public Health, (8):1-4.
  11. Heydari, A. (2012). “The impact of new media on the development of tourism development strategies in line with the goals and visions twenty years (1404)”. Ph.D. Thesis. University of Tehran. Faculty of Management. (Persian)
  12. Ilhan, L. & Genser, E. (2012). “The media as the factor of tending to sport in children: A study after a TV competition program name as ICE DANCING”. Nigde University Journal of Physical Education and Sport Sciences, 6(1):85-93.
  13. Jorgensen, W. M., & Phillips, L. (2002). Discourse Analysis as Theory and Method. SAGE Publications. London Translated by Hadi JALILI (2012), Tehran,nashreney.
  14. McDonnell, D. (1998). Theory of discourse, An Introduction (H, Nozari,trans.). political and social discourse Quarterly, Issue 2.
  15. Moghadami, M. T. (2011). “ Laclau and Mouffe's theory of discourse analysis and its criticism”. Social and cultural knowledge, (2): 91-124. (Persian)
  16. Soltani,A.A.(2012). Power, Discourse and Language: Mechanisms of Power in the Islamic Republic of Iran, Tehran, Nashre Ney:76-107. (Persian)
  17. Soltani,A.A.(2004). Discourse analysis as a theory and method. Political Science (28). 153-180. (Persian)
  18. Tajik MR.(1999). Discourse and Discourse Analysis. Tehran: Farhang Gofteman. (Persian)
  19. Ziaee, M, S; Roshandel Arbatani, T; Khojasteh, H; Mostaghimi, H. (2010). “The role and the status of media in wise society and its proper management approach”. Iranian Public administration, 2(5): 75-92. (Persian)
  20. Zieff, S,G; & Veri MJ.(2009). “Obesity, Health, and Physical Activity: Discourses From the United States”. AAKPE;=,61(1):154-79.
آمار
تعداد مشاهده مقاله: 1,338
تعداد دریافت فایل اصل مقاله: 738


سامانه مدیریت نشریات علمی. قدرت گرفته از سیناوب