تعداد نشریات | 41 |
تعداد شمارهها | 1,129 |
تعداد مقالات | 9,668 |
تعداد مشاهده مقاله | 17,603,018 |
تعداد دریافت فایل اصل مقاله | 12,290,244 |
بررسی تأثیر قدرت مخاطب بر گزینش راهبردهای ادب در کنشگفتاری نصیحت کردن در زبان فارسی | ||
فصلنامه علمی - پژوهشی زبانشناسی اجتماعی | ||
مقاله 7، دوره 3، شماره 2 - شماره پیاپی 10، اردیبهشت 1399، صفحه 85-101 اصل مقاله (1.21 M) | ||
نوع مقاله: مقاله پژوهشی | ||
شناسه دیجیتال (DOI): 10.30473/il.2020.48555.1296 | ||
نویسندگان | ||
عباسعلی آهنگر* 1؛ ستاره مجاهدی رضائیان2؛ فریبا اسفندیارپور3 | ||
1دانشیار زبانشناسی، دانشکدۀ ادبیات و علوم انسانی، دانشگاه سیستان و بلوچستان | ||
2دکترای زبانشناسی، دانشکدۀ ادبیات و علوم انسانی، دانشگاه سیستان و بلوچستان | ||
3دانشآموختۀ کارشناسی ارشد زبانشناسی ، دانشکدۀ ادبیات و علوم انسانی، دانشگاه سیستان و بلوچستان | ||
چکیده | ||
این پژوهش در چارچوب نظریۀ ادب براون و لوینسون (1987) به بررسی تأثیر قدرت مخاطب بر نوع و تعداد راهبردهای نصیحت کردن، همچون «بیان صریح»، «ادب سلبی»، ترکیبی «دوتایی» و «سهتایی»، بهکار بردهشده توسط دانشجویان پسر و دختر فارسیزبان میپردازد. تعداد 60 دانشجو(30 پسر و 30 دختر) کارشناسیارشد دانشگاه سیستان و بلوچستان در این پژوهش شرکت کردند. پرسشنامۀ تکمیلگفتمان و روش ایفای نقش بهعنوان دو روش گردآوری دادهها در این پژوهش بهکاربرده شدند. دادههای پژوهش با استفاده از آزمون آماری خیدو مورد بررسی قرار گرفت. نتایج حاصل از دو روش گردآوری دادهها نشان میدهد که قدرت مخاطب بر نوع و تعداد راهبردهای نصیحت کردن تأثیر دارد و رابطۀ معناداری بین قدرت مخاطب و همچنین نوع و تعداد راهبردهای بهکار برده شده توسط دانشجویان دختر و پسر وجود دارد. متداولترین نوع راهبردها، راهبردهای «ادب سلبی» است؛ درحالیکه کمکاربردترین راهبرد، راهبرد «عدم انجام تهدید وجهه» میباشد. متداولترین راهبردها از لحاظ تعداد نیز راهبردهای ترکیبی سهتایی و کمکاربردترین راهبرد، راهبردهای ترکیبی نهتایی هستند. | ||
کلیدواژهها | ||
کنشگفتار؛ راهبردهای ادب؛ نصیحت کردن؛ قدرت؛ زبان فارسی | ||
عنوان مقاله [English] | ||
Investigating the Effect of Addressee’s Power on the Choice of Politeness Strategies in Speech Act of Advice Giving in Persian | ||
نویسندگان [English] | ||
Abbas Ali Ahangar1؛ Setareh Mojahedi Rezaeian2؛ Fariba Esfandiarpoor3 | ||
1Associate Professor of Linguistics, University of Sistan and Baluchestan | ||
2PhD in Linguistics, University of Sistan and Baluchestan | ||
3M.A. in Linguistics, University of Sistan and Baluchestan | ||
چکیده [English] | ||
This study investigates the effect of the addressee’s power on the type and number of giving advice strategies, such as “on record”, “negative politeness”, “two” and “three” combination, employed by Persian male and female university students based on Brown and Levinson’s (1987) theory. A number of 60 M.A students (30 males and 30 females) from the University of Sistan and Baluchestan participated in this study. Discourse completion tests and role play techniques were utilized as two data gathering methods. The data were analyzed using the Chi-square test. The results of the two data collection methods show that the addressee’s power affects the type and the number of giving advice strategies and there is a significant relationship between the addressee’s power and the type as well as the number of giving advice strategies employed by male and female university students. The most frequent strategy type is the “negative politeness” strategies while the least frequent type are “don’t do face threatening act” strategies. As to the number of the strategies, the most frequent and less frequent ones are the combination of three and nine strategies respectively. | ||
کلیدواژهها [English] | ||
Speech act, Politeness strategies, Giving advice, Power, Persian language | ||
مراجع | ||
پیشقدم، رضا و عطاران، آتنا (1394). بررسی کنشگفتاری استدلال در زبان تبلیغات مجلات انگلیسی و فارسی. جستارهای زبانی. د6، ش3، ص64-45.
رحمانی، حسین (1397). تأثیر قدرت و جنسیت بر بی ادبی و شیوۀ برخورد با آن در نمایشنامۀ افول اثر اکبر رادی. زبانشناسی اجتماعی. د2، ش2، ص54-65.
زینلیدستوئی، صدیقه (1390). بررسی تأثیر قدرت و جنسیت مخاطب برنوع و تعداد راهبردهای عذرخواهی و ردکردن بهکاربردهشده توسط دانشجویان سراوانی. پایاننامۀ کارشناسیارشد. گروه زبانانگلیسی. دانشکدۀ ادبیات وعلوم انسانی. دانشگاه سیستان و بلوچستان.
شفقی، مریم (1392). کنشگفتاری «وعده» و «وعده در گفتمان سیاسی». جستارهای زبانی. د4،ش2، ص 158-141.
شفقی، مریم و تمیمداری، احمد (1394). بررسی مشخصههای کنشگفتاری معذرتخواهی با مخاطب خداوند(توبه) در زبان فارسی و روسی. جستارهای زبانی. د6،ش5، ص 304-285.
صفوی، کوروش.(1390). درآمدی بر معناشناسی. تهران: انتشارات سورۀ مهر.
عموعلی اکبری نجفآبادی، شهلا (1385). قدرت اجتماعی- میان فردی و راهکردهای ادب در زبان فارسی. پایان نامۀ کارشناسی ارشد. گروه زبان و ادبیات انگلیسی. دانشکدۀ ادبیات و علوم انسانی. دانشگاه سیستان و بلوچستان.
مدرسی، یحیی. (1368). درآمدی بر جامعهشناسی زبان. تهران: پژوهشگاه علوم انسانی و مطالعات فرهنگی.
Al-Shboul, Y. & Zarei, N. (2013). Gender differences in the appropriateness of advice-giving among Iranian EFL learners. International Journal of Language Learning & Applied Linguistics World (IJLLALW). 3(4), 88-98. Babaie, Sh. & Shahrokhi, M. (2015). A cross-cultural study of offering advice speech acts by Iranian EFL learners and English native speakers: pragmatic transfer in focus. English Language Teaching. 8(6), 133-140. Baxter, L. A. (1984). An investigation of compliance-gaining as politeness. Human Communication Research, 10(3),427-456. Berger, C. R. (2008). Power, dominance, and social interaction. In: W. Donsbach (Ed.). The international encyclopedia of communication (pp.3848-3852). Blackewell Publishing. Blum-Kulka, S., House, J. & Kasper, G. (1989). Cross-cultural pragmatics: Requests and apologies. Ablex, Norwood, NJ. Borderia-Garcia, A. M. (2006). The acquisition of pragmatics in Spanish as a foreign language: Interpreting and giving advice. Doctoral dissertation. University of Iowa. Brown, R., & Gilman, A. (1989). Politeness theory and Shakespeare's four major tragedies. Language in Society, 18(2), 159-212. Brown, P. & Levinson, S. (1987). Politeness: Some universals in language usage. Cambridge: Cambridge university press. Farashian, A. & Muthusamy, P. (2016). Pragmatic variations in giving advice in L2 by Malaysian postgraduate students: The situational effects. English Language Teaching, 9(5), 179-191. Farnia, M. & Abdul Sattar, H.Q. (2014). Advice strategies in English by Malay university students. International Journal of Language Learning and Applied Linguistics World, 5(3), 426-438. Goffman, E. (1967). Interaction قitual: Essays on the face-to-face behaviour. New York: Doubleday Anchor Book. Grice, H. P. (1975). Logic and conversation. In P. Cole & J.L. Morgan (Eds.) Syntax and semantics: Speech acts. (pp: 41-58). New York: Academic press. Heidari, A., Eslami-Rasekh. A & Simin, S. (2015). Politeness strategies and power relations in disagreement. International Journal of Research Studies in Language Learning. 4(2), 33-41. Hinkel, E. (1994). Appropriateness of advice as L2 solidarity strategy. RELC Journal. 25(2),71-93. Hinkel, E. (1997). Appropriateness of advice: DCT and multiple choice data. Applied Linguistics. 18(1), 1-26. Kwon, J. (2004). Expressing refusals in Korean and in American English. Multilingua. 23(4), 339–364. Levenston, E. (1975). Aspects of testing the oral proficiency of adult immigrants to Canada. Papers on Language Testing. 19(74),67-74. Martínez-Flor, A. (2013). Learners’ production of refusals: Interactive written DCT versus oral role-play. In Martí-Arnándiz, O. and Salazar-Campillo, P. (Eds.), Refusals in instructional contexts and beyond (pp.175-211). https://doi.org/10.1163/9789401209717_010 Niroomand, M. (2012). An exploration of upper-intermediate Iranian EFL learners’ perception of politeness strategies and power relation in disagreement. English Language Teaching. 5(10), 180-191. Searle, J. (1969). Speech acts. Cambridge: Cambridge university press. Searle, J. (1976). The classification of illocutionary acts. Language in Society. 5,1-24. Watts, R. J. (2003). Politeness. Cambridge: Cambridge University Press. Watts, R. J., Ide S. & Ehlich, K. (eds.) (2005). Politeness in language: Studies in its history, theory and practice. Berlin: Mouton de Gruyter. | ||
آمار تعداد مشاهده مقاله: 711 تعداد دریافت فایل اصل مقاله: 499 |