پیوندهای مفید
اخبار و اعلانات
آمار
| تعداد نشریات | 41 |
| تعداد شماره‌ها | 1,129 |
| تعداد مقالات | 9,668 |
| تعداد مشاهده مقاله | 17,603,050 |
| تعداد دریافت فایل اصل مقاله | 12,290,302 |
بررسی نشانگرهای بازخورد زبانی رواندرمانگران در گفتمانِ درمانی بیماران دارای اختلال اضطراب تعمیم‌یافته با رویکرد درمانی شناختی- رفتاری | ||
| فصلنامه علمی - پژوهشی زبانشناسی اجتماعی | ||
| مقاله 2، دوره 4، شماره 1 - شماره پیاپی 13، دی 1399، صفحه 22-11 اصل مقاله (662.83 K) | ||
| نوع مقاله: مقاله پژوهشی | ||
| شناسه دیجیتال (DOI): 10.30473/il.2020.49849.1324 | ||
| نویسندگان | ||
| فرشته محمدپور1؛ جلال رحیمیان* 2؛ محمدرضا تقوی3؛ رحمان صحراگرد3 | ||
| 1دانشجوی دکتری زبانشناسی بخش زبانهای خارجی و زبانشناسی دانشکده ادبیات و علوم انسانی دانشگاه شیراز | ||
| 2ستاد بخش زبانهای خارجی و زبانشناسی، دانشکدۀ ادبیات و علوم انسانی، دانشگاه شیراز | ||
| 3استاد بخش زبانهای خارجی و زبانشناسی، دانشکدۀ ادبیات و علوم انسانی، دانشگاه شیراز | ||
| چکیده | ||
| گفتمانِ درمانی نوع ویژه‌ای از گفتمان سازمانی است که در حین روان‌درمانی بیماران توسط رواندرمانگران به‌کار گرفته می‌شود و بررسی این پدیده در پژوهش‌های جامعه‌شناسی زبان از اهمیت بسیاری برخوردار است. یکی از راهبردهای مهم ارتباطی در مکالمات روان‌درمانی، به‌کارگیری نشانگرهای بازخورد است. هدف از انجام پژوهش حاضر، توصیف انواع نشانگرهای بازخورد تولیدشده توسط رواندرمانگران زن و مرد در جلسات روان‌درمانی بیماران دارای اختلال اضطراب تعمیم‌یافته است. روش به کار رفته در این پژوهش، براساس منطق پژوهش‌های کمی و کیفی و در چارچوب روش‌شناسی تحلیل مکالمه می‌باشد. گردآوری داده‌ها از طریق ضبط صدا و تصویر جلسات روان‌درمانی انجام گرفته است. پیکرۀ زبانی مورد استفاده شامل 1333 نشانه بوده است که از مجموع 630 دقیقه مکالمات جلسات روان‌درمانی به‌دست آمده است. مهم‌ترین نتایج حاصل از این پژوهش عبارتند از: تعداد بازخوردهای زبانی تولیدشده توسط رواندرمانگران مرد بیشتر از رواندرمانگران زن بوده است. رواندرمانگران زن بیشتر از بازخوردهای واژگانی و رواندرمانگران مرد بیشتر از بازخوردهای غیرواژگانی استفاده کرده‌اند. نقطۀ مرکزی تولید بازخوردها، در پایان جملات، پایان پاره‌گفتارها با آهنگ افتان و پس از مکث می‌باشد. در این پژوهش، «درک و پیگیری اظهارات مراجعان» به عنوان معنای کانونی و اصلی بازخوردها می‌باشد. | ||
| کلیدواژه‌ها | ||
| زبانشناسی اجتماعی؛ گفتمان درمانی؛ اضطراب؛ نشانگرهای بازخورد؛ ویژگی‌های واژگانی؛ نقش‌های معنایی | ||
| عنوان مقاله [English] | ||
| Investigating Linguistic Feedback Markers in Therapeutic Discourse among Patients with Generalized Anxiety Disorder with a Cognitive-Behavioral Therapy Approach | ||
| نویسندگان [English] | ||
| Fereshteh Mohamadpour1؛ Jalal Rahimian2؛ Mohamadrza Taghavi3؛ Rahman Sahragard3 | ||
| 1Ph.D student of linguistics at Shiraz University | ||
| 22. Professor of Linguistics, Department of Foreign Languages and Linguistics, Faculty of Literature & Humanities, Shiraz University | ||
| 3Professor of Linguistics, Department of Foreign Languages and Linguistics, Faculty of Literature & Humanities, Shiraz University | ||
| چکیده [English] | ||
| Therapeutic discourse is a special type of organizational discourse which is used by psychotherapists when treating their patients. This is highly significant in sociolinguistic studies, for which the present study attempted to shed some light on one aspect of this issue. One of the important communicative strategies in psychotherapeutic dialogues is implementing feedback markers. The present study aimed at analyzing different types of feedback markers used by male and female psychotherapists during psychotherapeutic sessions for patients suffering from generalized anxiety disorder. Our method is based on the logic of the quantitative and qualitative research within the framework of conversation analysis methodology. The data were collected by recording audio and video of psychotherapy sessions. The corpus contained 1333 markers derived from psychotherapeutic sessions including 630 minutes of conversation. The findings showed that the number of linguistic feedback markers produced by male psychotherapists was higher than those produced by female psychotherapists in psychotherapeutic sessions. While female psychotherapists used a large number of lexical feedback makers, male psychotherapists used plenty of non-lexical makers. The focal point of producing feedback markers are at the end of sentences and utterances carrying falling intonations and after pauses. In this study, ‘understanding and following patients’ remarks” is considered as the major and central meaning of feedback. | ||
| کلیدواژه‌ها [English] | ||
| Sociolinguistics, Therapeutic discourse, Anxiety, Linguistic feedbacks, Lexical properties, Semantic functions | ||
| مراجع | ||
|
آزادمنش، مهناز (1390). بررسی صوری و کاربردشناختی نشانه‌های بازخوردی در مکالمات زبان فارسی، پایان‌نامه جهت اخذ درجۀ کارشناسی ارشد، دانشکدۀ ادبیات و علوم انسانی دانشگاه فردوسی مشهد.
آزادمنش، مهناز و شهلا شریفی (1390). «بررسی مقایسه‌ای نشانه‌های بازخوردی در مکالمات تلفنی زبان فارسی و انگلیسی»، فصلنامۀ پژوهش زبان و ادبیات فارسی، شمارۀ 23، صص 21-35.
گلدنبرگ، هربرت و گلدنبرگ، آیرین (1396). مروری بر خانواده درمانی، مترجم: مهرداد فیروزبخت، مؤسسۀ خدمات فرهنگی رسا، تهران.
Bavelas, I. B.; Coates, L. & Johnson, T. (2000). Listeners as co-narrators. Journal of Personality and Social Psychology. 79(6), 941-952. Brown, G., & Yule, G. (1983). Discourse analysis. Cambridge: Cambridge University Press. Depraetere, I., & Salkie, R. (2017). Semantics and pragmatics: Drawing a line, Switzerland: Springer. Duncan, S., & Fiske, D. (1997). Face to face interaction: Research, method and theory. Hillsdale: Lawrence Erlbaum. Fernandez, E. M., & Cairns, H. S. (2018). The handbook of Psycholinguistics. USA: Wiley Blackwell. Gardner, R. (2001). When listener talk: Response tokens and listener stance. Amsterdam: John Benjamins. Hopper, R. (1992). Telephone conversation, Bloomington. India: University of Indiana Press. Kessler, R. C., Herringa, S., Lakoma, M. D., Perukhova, M., Rupp, A. E., Schoenbaum, M., Wang, P. S. & Zaslavsty, A. M. (2008). Individual and societal effects of mental disorders on earnings in United States: Results from the national comorbidity survey replication. American Journal of Psychiatry, 165, 703-711. Kim, S. (2009). Pause fillers and back channels in Japanese and Korean discourse, Proceeding (NFLRC), 47, 30-37. Kita, S. & Ide, S. (2007). Nodding, Aizuchi, and final particle in Japanese conversation: How conversation reflects the ideology of communication and social relationships. Journal of Pragmatics. 39, 1242 – 1254. Li, H. Z. (2010). Back channel responses and enjoyment of the conversation: The more does not necessarily mean the better, International Journal of Psychological Studies, 2(1), 25-35. Malyuga, E. N., & Orlova, S. N. (2018). Linguistic pragmatics of intercultural professional and business communication, Switzerland: Springer. McCarthy, M. (2003). Talking back: Small interactional response tokens in everyday conversations, Research on Language in Social Interaction, 36 (1), 33-63. Patterson, J.; Williams, L.; Edwards, T. M.; Chamow, L. & Grauf-Grounds, C. (2018). Essential skills in family therapy, New York: The Guilford press. Smoliak, O., & Strong, T. (2018). The language of mental health: Therapy as discourse, Macmillan: Palgrave. Stainer, E. T. (2005). Male and female back channel strategies in face to face conversation, Uppsala: Uppsala University. Ward, N., & Tsukahara, W. (2000). Prosodic features which cue backchannel responses in English and Japanese. Journal of Pragmatics. 32, 1177-1207. Wardhaugh, R. (2010). An introduction to sociolinguistics, sixth edition, United States: Wiley-Blackwell Publication. Weiste, E., & Peräkylä, A. (2015). Therapeutic discourse. In K Trac (Ed.). The International encyclopedia of language and social interaction, United States: Wiley Blackwell. Yngve, V. (1970). On getting a word in edgewise. papers from the 6th regional meeting of Chicago Linguistics Society (p.p. 568-578). Yule, G. (1985). The study of language. New York: Cambridge University Press. | ||
|
آمار تعداد مشاهده مقاله: 545 تعداد دریافت فایل اصل مقاله: 375 |
||