پیوندهای مفید
اخبار و اعلانات
آمار
| تعداد نشریات | 41 |
| تعداد شمارهها | 1,138 |
| تعداد مقالات | 9,757 |
| تعداد مشاهده مقاله | 17,845,838 |
| تعداد دریافت فایل اصل مقاله | 12,463,143 |
ارزیابی توان اکولوژیکی سرزمین مبتنی بر توسعه منطقهای با رویکرد اقتصاد سبز (مطالعه موردی: استان آذربایجانغربی) | ||
| برنامه ریزی توسعه کالبدی | ||
| دوره 7، شماره 2 - شماره پیاپی 18، شهریور 1399، صفحه 33-48 اصل مقاله (1.12 M) | ||
| نوع مقاله: مقاله پژوهشی | ||
| شناسه دیجیتال (DOI): 10.30473/psp.2020.7005 | ||
| نویسندگان | ||
| دیمن کاشفی دوست1؛ عیسی ابراهیم* 2؛ میرنجف موسوی3 | ||
| 1دانشجوی دکتری جغرافیا و برنامهریزی شهری، دانشگاه سیستان و بلوچستان | ||
| 2استاد گروه جغرافیا، دانشگاه سیستان و بلوچستان | ||
| 3هیات علمی دانشگاه ارومیه | ||
| چکیده | ||
| اقتصاد سبز یکی از مباحث نوین مجامع علمی در دهههای اخیر میباشد که هدف آن رفاه انسان، عدالت اجتماعی و ایجاد اطمینان در حفاظت از محیطزیست همراه با رشد اقتصادی است. اما دستیابی به چنان مرحلهای از پایداری در گرو شناخت کامل توان اکولوژیکی هر سرزمین به عنوان بستر رشد و توسعه اقتصادی میباشد. چرا که هر منطقه سطح توان و استعداد مشخصی دارد که قبل از اقدام به سرمایهگذاری، لازم است ارزیابی گردد. لذا هدف از تحقیق حاضر، ارزیابی توان اکولوژیکی سرزمین در راستای تحقق اقتصاد سبز در استان آذربایجانغربی میباشد. این پژوهش، از لحاظ هدف کاربردی و از لحاظ روششناسی، توصیفی- تحلیلی میباشد. به این صورت که در ابتدا به روش کیفی و مصاحبه با 10 نفر از کارشناسان، فهرست عوامل تخریب و شدت آنها در استان آذربایجانغربی تنظیم شد و با مدل تخریب مخدوم میزان آسیبپذیری استان محاسبه شد. پس از تعیین مشخصههای سهگانه مدل تخریب، ضریب تخریب در هر یک از واحدهای سرزمین مورد بررسی و تحلیل قرار گرفت و در مجموع برای استان ضریب تخریب 92/36 برآورد گردید که در طیف حساس جای میگیرد و نیازمند اقدامات حفاظتی است. سپس توان اکولوژیکی استان در سه حوزه توسعه سکونتگاهی، گردشگری و صنعت مورد مطالعه قرار گرفته است. بدین منظور با استفاده از لایههای اطلاعاتی و در محیط نرمافزار GIS عوامل مؤثر در ارزیابی توان اکولوژیکی تعیین، وزندهی، ارزشگذاری و لایههای حاصل از آنها ترسیم شد و در نهایت اقدام به تهیه نقشه توان اکولوژیکی برای سه کاربری مذکور گردید. با نگاهی اجمالی به نتایج تحقیق میتوان به تفاوت در توان اکولوژیکی شهرستانهای استان و همچنین تفاوت در سه مؤلفه در هر شهرستان پیبرد. با توجه به نتایج خروجی، در زمینه توان اکولوژیک توسعه سکونتگاهی؛ شهرستانهای پلدشت، ماکو، بوکان بیشترین توان و شهرستانهای سردشت، چالدران و تکاب کمترین توان را دارند. در زمینه گردشگری شهرستانهای پلدشت، سردشت و شاهیندژ به ترتیب بیشترین توان و شهرستانهای سلماس، پیرانشهر و اشنویه کمترین توان را دارند. در زمینه توان توسعه صنعت شهرستانهای شوط، بوکان و میاندوآب بالاترین ظرفیت و شهرستانهای سردشت، اشنویه و چالدران پایینترین ظرفیت را به خود اختصاص دادهاند. | ||
| کلیدواژهها | ||
| توان اکولوژیک؛ توسعه منطقهای؛ اقتصاد سبز؛ آذربایجانغربی | ||
| عنوان مقاله [English] | ||
| Assessing the Ecological Potential of the Land Based on Regional Development with a Green Economy Approach (Case Study: West Azarbaijan Province) | ||
| نویسندگان [English] | ||
| Diman Kashefidoost1؛ Issa Ebrahimzadeh2؛ mir najaf mosavi3 | ||
| 1Ph.D. Student in Geography and Urban Planning, University of Sistan and Baluchestan | ||
| 2Professor, Department of Geography, University of Sistan and Baluchestan | ||
| 3university of urmiye | ||
| چکیده [English] | ||
| Green economy is one of the new topics in scientific societies in recent decades; its goal is human welfare and social justice by creating confidence in environmental protection along with economic growth. But achieving such a stage of sustainability depends on fully recognizing the ecological potential of each land as a platform for economic growth and development. Each region has a certain level of power and talent that must be evaluated before investing. The purpose of this study is to evaluate the ecological potential of the land in order to achieve a green economy in the province of West Azarbaijan. This research is applied in terms of purpose and descriptive-analytical in terms of methodology. First, a list of destructive factors and their severity in West Azarbaijan province was compiled by qualitative method and through interviews with 10 experts, and then the vulnerability of the province was calculated with the "Makhdoom" destruction model. After determining the three characteristics of the destruction model, the destruction coefficient in each of the land units was examined and analyzed. In total, the destruction coefficient for the province was estimated to be 36.92, which is in the sensitive range and requires protection measures. Then the ecological potential of the province in three areas of residential, tourism and industrial development has been studied. Using information layers and GIS software environment, effective factors in ecological potential assessment were determined, weighted, evaluated and the resulting layers were drawn, and finally an ecological capacity map was prepared for the three mentioned uses. A brief look at the research results indicates the difference in the ecological potential of the counties of the province and also the difference in the three components in each city. According to the results, in the field of ecological potential of residential development; Poldasht, Mako, Bukan counties have the most potential and Sardasht, Chaldoran and Takab counties have the least capacity. In the field of tourism, Poldasht, Sardasht and Shahindej counties have the most, and Salmas, Piranshahr and Oshnoyeh counties have the least potential. In terms of industry development capacity, Shut, Bukan and Miandoab counties have the highest capacity and Sardasht, Oshnoyeh and Chaldoran counties have the lowest capacity. | ||
| کلیدواژهها [English] | ||
| Ecological Potential, Regional Development, Green Economy, West Azarbaijan | ||
| مراجع | ||
|
ابراهیمزاده، عیسی و کاشفیدوست، دیمن (1397). ارزیابی پایداری منطقهای با رویکرد اقتصاد سبز، مطالعه موردی: شهرستانهای استان آذربایجان غربی. جغرافیا و آمایش شهری- منطقه ای. 8 (27)، 18-1. ابراهیمزاده، عیسی و مجیریاردکانی، عبدالرضا (1385). ارزیابی کاربری اراضی شهری اردکان. مجله جغرافیا و توسعه، 4 (7)، 68- 43. اسدیفرد، الهام، مسعودی، مسعود، افضلی، سیدفخرالدین و فلاحشمسی، سیدرشید (1398). ارزیابی توان اکولوژیکی مرتعداری با استفاده از روشهای فعلی و مدل EMOLUP در شهرستان فروزآباد. نشریه مرتع، 13 (1)، 25-14. امیدواری، شهرام، پیامنی، کیانفر، شیخالاسلامی علیرضا و استکیاورگانی، خسرو (1390). مدل مفهومی ارزیابی توان اکولوژیک توسعه شهری الشتر. فصلنامه جغرافیایی چشمانداز زاگرس، 3 ( 9)، 23 – 35. براری، معصومه (1395). توسعه پایدار در حمل و نقل شهری با رویکرد اقتصاد سبز مورد پژوهی: شهر ساری. رساله دکتری جغرافیا. دانشگاه شهید بهشتی. پورجعفر، محمدرضا، منتظرالحجه، مهدی، رنجبر، احسان و کبیری، رضا (1391). ارزیابی توان اکولوژیکی به منظور تعیین عرصههای مناسب توسعه در محدودهی شهر جدید سهند. جغرافیا و توسعه، 10 (28)، 22-11. ربیعیفر، ولیاله، زیاری، کرامتالله و حقیقتنایینی، غلامرضا (1392). ارزیابی توسعه پایدار شهر زنجان از دیدگاه زیستمحیطی بر پایه تکنیک سوات. مطالعات و پژوهشهای شهری منطقهای. 4 (16)، 105-130. رمضانیقوامآبادی، محمدحسین (1393). اقتصاد سبز: گامی به سوی تحقق توسعه پایدار در حقوق بینالملل محیطزیست. دوفصلنامه دانشنامه حقوق اقتصادی (دانش و توسعه سابق)، 21 ( 6)، 114-141. طالشی، مصطفی، رستمی، شاهبختی، علیاکبری، اسماعیل و وجدانی، حمیدرضا (1398). تبیین عوامل مؤثر بنیادی بر تحولات کاربری اراضی با رویکرد بومشناسی سیاسی (مطالعه موردی: شهرستان همدان). برنامهریزی توسعه کالبدی، 6 (14)، 110-95. زراعتکار، هادی، موسویجهرمی، یگانه و علیپور، محمدصادق (1397). برنامهریزی توسعه منطقهای مبتنی بر تحلیل مزیت رقابتی استانهای کشور با بهکارگیری مدل انتقال سهم، برنامه ریزی توسعه کالبدی، 5 (12)، 127-145. عسگریحسنآبادی، حسین (1391). مدلسازی ارزیابی توان اکولوژیک توسعه شهری با استفاده از روشهای MCDM فازی در محیطGIS (مطالعه موردی: شیراز). پایاننامه کارشناسیارشد، دانشکده جغرافیا، دانشگاه تهران. عشقی چهاربرج، علی، نظمفر، حسین و امانالهپور، انور(1397). ارزیابی توان اکولوژیکی توسعه شهری با تکنیکهای ANPو منطق فازی (مطالعه موردی: شهر بانه). انسان و محیط زیست، انتشار آنلاین. فیروزی، محمدعلی، گودرزی، مجید، زارعی، رضا و اکبری، عبدالمطلب (1392). ارزیابی توان اکولوژیک منطقه نمونه گردشگری سد شهید عباسپور با تاکید بر توسعه پایدار گردشگری، تحقیقات کاربردی علوم جغرافیایی، 13 (28)، 153-176. متین راد، موسیالرضا (1390). نقش عوامل اکولوژیکی در محلهمحوری و توسعه پایدار شهری (نمونه موردی: منطقه 15 شهرداری تهران). پایاننامه کارشناسیارشد، دانشکده علوم انسانی، دانشگاه آزاد اسلامی واحد سمنان. مرکز آمار ایران (1395). سرشماری عمومی نفوس و مسکن. استان آذربایجانغربی. موسیکاظمی، مهدی، ابراهیمزاده، عیسی، طالشی، مصطفی و شیبانیامین، عیسی (1395). فرآیند جهانی شدن و تأثیر آن بر توسعه شهری- منطقهای (مطالعه موردی: چابهار در جنوب شرق ایران). نشریه مدیریت شهری، 15 ( 43)، 499-514. نوری، جعفر و جوزی، سیدعلی (1381). ارزیابی توان اکولوژیک منطقه 22 شهرداری تهران به منظور کاربری توسعه شهری. فصلنامه علوم تکنولوژی محیطزیست، 4 (1)، 33-44. Bojorquez,T., Diaz-Mondragon, S. and Ezcurra, E. (2001(. GIS-based approach for participatory decision making and land suitability assessment. International. Journal of Geographical Information Science, 15(2), 129-151.
D'Amato, D., Droste, N., Allen ,B., Kettunen M., Lahtinen, K., Korhonen, J., Leskinen, P., Matthies, B.D., Toppinen, A. (2017), Green, circular, bio economy: A comparative analysis of sustainability Avenues. Journal of Cleaner Production,168. 716-734.
Evan s, R .G., Hattend f., and M.J., and Kincaid, C.T (2000) Evaluation of the potential Agriculture Development at the Hanford Site, prepared for the U.S Department of Energy , printed in the U.S.A.
Gunlley, S. (2007). Mapping sustainable development as a contested concept. Local Environment, 12 (3), 259–278. Hosam k. El Ghorab. And Heidi A. Shalaby. (2016). Eco and Green cities as new approaches for planning and developing cities. Egypt, Alexandria Engineering Journal, 55 (1), 495-503.
Kabisch, N., Michael, S., Dagmar, H., and Jakub. K. (2016). Urban green space availability in European cities. Journal of Ecological Indicators, 70, 652-663.
Loiseau, E., Saikku, L., Antikainen, R.,
Droste, N., Hansjürgens, B., Pitkanen, K., Leskinen, P., Kuikman, P., and Thomsen, M. (2016). Green economy and related concepts: An overview. Journal of Cleaner Production, 139, 361-371.
Lorek, Sylvia. and Joachim H. Spangenberg. (2014). Sustainable consumption within a sustainable economy – beyond green growth and green economies. Journal of Cleaner Production, 63, 33-44.
Mostafavi, M., (2010). Ecological Urbanism, Harvard University Graduate School of Design. Lars Muller Publishers.
Ringel, M., Barbara, S., Michael, K, and Clemens, R.,(2016), Towards a green economy in Germany? The role of energy efficiency policies. Journal of Applied Energy, 179, 684-693.
Schlör, H., Hake, J. Fr., and Fischer, W., (2014). Integrated Sustainability Assessment of Climate Impact, Land, Energy and Water Use in Germany against the Background of the UN Green Economy Model and Germany’s Sustainability Strategy. Energy Procedia, 61, 1 – 4.
Wang, S F., Xu, Y., Liu, T J., and Peng, Z. L. (2018). Review of evaluation on ecological carrying capacity: The progress and trend of methodology. IOP Conference Series Earth and Environmental Science, 113 (1), 012018
WHO. (2014). Report of world urban population, challenge and future management.
| ||
|
آمار تعداد مشاهده مقاله: 1,402 تعداد دریافت فایل اصل مقاله: 760 |
||