غفارپور, صادق, عرب, عباس. (1399). بررسی راهکارهای گفتمانی مستقیم و غیرمستقیم در ادبیّت سورة نوح. فصلنامه علمی زیست فناوری گیاهان زراعی, 9(1), 85-97. doi: 10.30473/quran.2021.51189.2711
صادق غفارپور; عباس عرب. "بررسی راهکارهای گفتمانی مستقیم و غیرمستقیم در ادبیّت سورة نوح". فصلنامه علمی زیست فناوری گیاهان زراعی, 9, 1, 1399, 85-97. doi: 10.30473/quran.2021.51189.2711
غفارپور, صادق, عرب, عباس. (1399). 'بررسی راهکارهای گفتمانی مستقیم و غیرمستقیم در ادبیّت سورة نوح', فصلنامه علمی زیست فناوری گیاهان زراعی, 9(1), pp. 85-97. doi: 10.30473/quran.2021.51189.2711
غفارپور, صادق, عرب, عباس. بررسی راهکارهای گفتمانی مستقیم و غیرمستقیم در ادبیّت سورة نوح. فصلنامه علمی زیست فناوری گیاهان زراعی, 1399; 9(1): 85-97. doi: 10.30473/quran.2021.51189.2711
گروه زبان و ادبیات عرب دانشکده ادبیات و علوم انسانی دانشگاه فردوسی مشهد
چکیده
گزارههای سازندة زبان وظیفة انتقال معنی از ذهنی به ذهن دیگر را برعهده دارد؛ اما مهم آن است که بههنگام ارائة این گزارهها، اعتبار اجتماعی پیامرسان و پیامگیر حفظ گردد و آن پیام از میزان مطلوبی از ادبیّت برخوردار باشد. شکل ساختاری گفتمان پیامبران در قرآن، گونة ممتاز و متمایز ادبیّت است و ملاک آن، چندلایگی معنایی و صدور آن در جهت القای مقاصد پنهان و آشکار است. گفتمان حاکم بر سورة نوح که در ارتباط با دعوت مستمر نوح (ع) به سوی توحید و کیفیت این دعوت با قوم لجوجش است، الگوی بسیار مناسبی برای تأیید ادبیّت گفتمان پیامبران در قرآن است. بههمین جهت در این پژوهش تلاش بر آن است با تکیهبر روش توصیفی- تحلیلی وجوه ادبیّت در نظام زبانی سورة نوح مورد تحلیل قرار گیرد. نتایج نشان میدهد راهکار گفتمانی غیرمستقیم که مؤدبانهترین راهکار گفتماتی جهت حفظ اعتبار اجتماعی طرفین گفتگو است، بالاترین بسامد (%74) را در این سوره بهخود اختصاص دادهاست.
A Study of Direct and Indirect Discourse Strategies in the Literature of Noah
نویسندگان [English]
Sadeq Ghafarpor؛ Abbas Arab
Department of Arabic Language and Literature, Faculty of Literature and Humanities, Ferdowsi University of Mashhad
چکیده [English]
Language-making propositions have the task of conveying meaning from one subject to another, but it is important to maintain the social credentials of the messenger and the messenger when the propositions are made, and that the message has a good amount of literature. The structural form of the Prophet's discourse in the Qur'an is a distinctive type of literature, and its criterion is semantic plurality and its issuance to induce hidden and explicit intentions. The prevailing discourse of Noah, which is related to Noah's continued invitation to monotheism and the quality of this invitation to his stubborn people, is a very good model for confirming the literature of the Prophet's discourse in the Qur'an. Therefore, in this research, it is attempted to analyze the descriptive-analytical method of literary aspects in the Noah Syrian Linguistic System. The results show that indirect discourse strategy, which is the most polite discourse strategy to maintain social credibility of both parties, has the highest frequency (74%) in this chapter.
کلیدواژهها [English]
The Holy Quran, Noah's Surah, Literature, Discourse Strategies, Indirect Approach
عباسی مقدم، مصطفی؛ فلاح، محمد (1397ش). «معناشناسی و ملاک شناسی جدال احسن قرآنی». دانشگاه اصفهان: پژوهشهای زبانشناختی قرآن. دورة7. شمارة13. صص 45-64.
عبداللهی، منیژه و همکاران (1393ش). «بررسی فیلم کلاه قرمزی و پسرخاله از منظر ادبمندی». دانشگاه شیراز: مطالعات ادبیات کودک. سال5. شمارة2. صص 129-152.
فقهیزاده، عبد الهادی (1374ش). پژوهشی در نظم قرآن. چ1. تهران. جهاد دانشگاهی.
لطفی پور ساعدی، کاظم (1362ش). «بررسی زبان مؤدبانه در فارسی کنونی از نظر جامعهشناسی زبان». مجلة ادبیات و زبانها. شمارة62. صص 271-292.
مقدسینیا، مهدی؛ سلطانی، سید علیاصغر (1393ش). «کاربردشناسی زبان و سازوکارهای ادب ورزی در برخی ادعیة شیعه». دانشگاه تربیتمدرس: جستارهای زبانی. سال5. شمارة5. صص 207-228.
هدایت، ندا (1384ش). «تأثیر جنسیت بر نحوة بیان تقاضا: پژوهش در حوزة جامعهشناسی زبان». جهاد دانشگاهی: پژوهش زبان و ادبیات فارسی. سال2. شمارة4. صص،17-40.
ج) منابع لاتین
Austin, John langshaw. (1962). How to do things with words. London: Oxford University Press.
Brown, P. and Levinson, S. (1987). Politeness: Some universals in language usage. Cambridge University Pess.
Economidou_Kogetsidis, Maria (2002). Requestive Strategies in English and Greek : Observations from an Airline's Call Centre. Nottingham Linguistic Circular 17.
Goatly, A (1995). “Directness, indirectness and difference in the language of classroom management: advise for teacher trainees”. IRAL, 33, pp. 267-284.
Grebe, Nadja (2009). Politeness: A Theoretical Review of Brown and Levinson's PolitenessTheory. Germany: Grin Verlag.
Matsuura, H (1998). “Japanese EFL Learners, Perception of Politeness in low imposition requests”. JALT journal. 20 (1), pp. 33-48.
Molinié & Pierre Cahné (1998). Sémiostylistique. Paris: PUF.
Mounin, G (1974). Dictionnaire de la linguistique. Paris: PUF.
Riffaterre, M. (1979). La production du texte. Paris: Seuil. Todorov, T. (1970). Introduction à la littérature fantastique. Paris: Seuil.
Spencer-Oatey, H. (1996). “Reconsidering power and distance”. Journal of Pragmatics. Vol. 26. Pp. 1-24.
Sridhar, S & Atawneh, A (1993). “Arabic-English Bilinguals and the Directive Speech Act”. World Englishes. N. 12. 3. Pp. 279-297.
Thomas, J. (1995). Meaning in interaction: An introduction to pragmatics. New York: Longman.
Ukosakul, M. (2005). "The Significance of Face and Politeness in Social Interaction as Revealed through Thai Face Idioms". Broadening the Horizon of Linguistic Politeness. R.T. Lakoff & S. Ide (eds.). Amsterdam: John Benjamin's Publishing Company.pp. 117-128.
Waradhaugh, Ronald (1992). An Introduction to Sociolinguistics. Hoboken: Blackwell Publishers.
Watts, R. J. (2003). Politeness. Cambridge: Cambridge University Press.
