پیوندهای مفید
اخبار و اعلانات
آمار
| تعداد نشریات | 41 |
| تعداد شماره‌ها | 1,129 |
| تعداد مقالات | 9,669 |
| تعداد مشاهده مقاله | 17,611,060 |
| تعداد دریافت فایل اصل مقاله | 12,295,557 |
پراکنش جغرافیایی جنس Merops (راسته سبزقباسانان: خانواده زنبورخوارها) در استان فارس براساس نواحی اکولوژیکی | ||
| فصلنامه علمی زیست شناسی جانوری تجربی | ||
| دوره 13، شماره 1 - شماره پیاپی 49، شهریور 1403، صفحه 97-104 اصل مقاله (1 M) | ||
| نوع مقاله: مقاله پژوهشی | ||
| شناسه دیجیتال (DOI): 10.30473/eab.2024.71047.1944 | ||
| نویسندگان | ||
| فاطمه بهارلو1؛ علی غلامحسینی* 2 | ||
| 1گروه علوم جانوری، بخش زیست شناسی، دانشکده علوم، دانشگاه شیراز، شیراز، ایران | ||
| 2گروه علوم جانوری، بخش زیست‌شناسی، دانشکده علوم، دانشگاه شیراز، شیراز، ایران | ||
| چکیده | ||
| خانواده زنبورخوارها شامل 31 گونه پرنده با رنگهای درخشان هستند که در پالئوتروپیکال و جنوب اوراسیا زیست میکنند. از این تعداد، تنها سه گونه در ایران زیست میکنند. با توجه به نقش زنبورخوارها در طبیعت، حضور سه گونه از آن‌ها در استان فارس و تعارضی که بین زنبورداران و گونههای این جنس وجود دارد، بررسی پراکنش گونههای آن در استان دارای اهمیت می‌باشد. لذا پراکنش این گروه در نواحی اکولوژیکی استان فارس طی عملیات میدانی متعدد در سالهای 1396و 1397 انجام شد. در این مطالعه برای زنبورخوار معمولی 294 نقطه پراکنشی، زنبورخوار سبز 58 و زنبورخوار گلوخرمایی 13 نقطه پراکنشی ثبت شد. نتایج نشان داد زنبورخوار معمولی در اکثر نواحی استان، زنبورخوار سبز در قسمت‌های جنوبی و غربی و زنبورخوار گلوخرمایی در نواحی غربی و شمالی استان پراکنش دارد. با توجه به نواحی اکولوژیکی استان، زنبورخوار معمولی در هر سه ناحیه اکولوژیکی شامل ناحیه بیایانی در قسمت‌های شمالی، ناحیه زاگرس در قسمت‌های مرکزی و ناحیه بیابانی و نیمهبیابانی در جنوب استان پراکنش دارد، اما بیش‌ترین پراکنش آن در نواحی استپی جنگلی کوههای زاگرس است. زنبورخوار گلوخرمایی فقط در ناحیه زاگرس مشاهده شد. زنبورخوار سبز در نواحی اکولوژیکی زاگرس و همچنین بیابانی و نیمهبیابانی جنوب ایران پراکنش دارد و بیش‌ترین پراکنش آن در ناحیه بیابانی و نیمهبیابانی جنوب است. این سه گونه در برخی مناطق در استان فارس همپوشانی پراکنشی دارند و مناطقی که محل زیست هر سه گونه است احتمالاً زنبورداری با خطر ریسک بیش‌تری همراه است و برای مکانیابی محل قرارگیری کندوها لازم است به این مهم توجه شود. | ||
| کلیدواژه‌ها | ||
| تعارض؛ زنبورداری؛ سبزقباسانان؛ محدوده پراکنش | ||
| عنوان مقاله [English] | ||
| Geographic distribution of Bee-eaters (Genus Merops) (Coraciiformes: Meropidae) in Fars province, southern Iran based on ecoregions | ||
| نویسندگان [English] | ||
| Fatemeh Baharlu1؛ Ali Gholamhosseini2 | ||
| 1Department of Biology, Faculty of Science, Shiraz University, Shiraz, Iran | ||
| 2Department of Biology, Faculty of Science, Shiraz University, Shiraz, Iran | ||
| چکیده [English] | ||
| The Bee-eaters, include a group of 31 species of birds with bright colors that lives across the Palaeotropical and southern Eurasia regions. Of these, three species are distributed in Iran. Considering the role of bee-eaters in nature, presence of three species of Bee-eaters in Fars province and the conflict between Bee-keepers and Bee-eaters, it is important to study the distribution of these species in the province. In order to investigate the distribution range of Bee-eaters in ecoregions of Fars province, fieldwork was carried out during 2017 and 2018. In total, 294 points were recorded for the European Bee-eater (Merops apiaster), 58 points for the Green Bee-eater (Merops orientalis) and 13 points for the Persian Bee-eater (Merops persicus). Results showed that the European Bee-eater is distributed in almost regions of the province, Green Bee-eater in southern and western areas and the Persian Bee-eater in northern and western areas. According to the terrestrial ecoregions for Fars province, the European Bee-eater is distributed in the all three ecoregions including central Persian desert basins in northern areas, Zagros mountains forest steppe in central areas, and south Iran Nubo-Sindian desert and semi-desert ecoregion in southern areas of the province, but the most of its distribution points are related to the Zagros mountains forest steppe ecoregion. The Green Bee-eater is distributed in the Zagros mountains forest steppe and south Iran Nubo-Sindian desert ecoregions, however most of its distribution points are related to the south Iran Nubo-Sindian desert. The Persian Bee-eater is distributed only in the Zagros mountains forest steppe ecoregion.The three Bee-eater species overlap widely in distribution range in some parts of Fars province, and in the areas where all three species coexist, beekeeping is probably associated with a higher risk. Therefore, it is necessary to pay attention to this point for beehive apiary location. | ||
| کلیدواژه‌ها [English] | ||
| Conflict, Apiary, Coraciiformes, Distribution range | ||
| مراجع | ||
|
Alfallah, H.M., Alfituri, M., & Hmuda, M. (2010). The impact of Bee eater (M. apiaster) on the behavior of Honey bee (Apis mellifera L.) during foraging. Journal of Plant Protection and Pathology, 1 (12), 1023-1034.
Aliabadian, M., Kaboli, M., Kiabi, B., & Nijman, V. (2007). Contact and hybrid zone hotspots and evolution of birds in the Middle East. Progress in Natural Science, 17 (9), 1114-1115.
Dickinson, E.C. (ed.)(2003). The Howard and Moore complete checklist of the birds of the World. Princeton: Princeton University Press.
Eilami, B., Hamzehzarghani, H, Tahmasebi, Gh., Bahreini, R., Al-e Mansoor, H., & Karimi, A.H. (2006). Surveys on distribution of honey bee eaters and predators in Fars province. Animal Science Journal, 73, 74-81 (In Persian).
Firouz, E. (2005). The Complete Fauna of Iran. New York: I.B. Tauris.
Fry, C.H., & Fry, K. (1992). Kingfishers, Bee-Eaters and Rollers. New Jersey: Princeton University Press.
Fry, C.H., del Hoyo, J., Elliott, A., Sargatal, J., Christie, D.A., & de Juana, E., eds. (2016). "Family Meropidae: Bee-eaters" in Handbook of the Birds of the World. Barcelona: Lynx Edicions.
Gill, F., Donsker, D., & Rasmussen, P. (Eds). (2024). IOC World Bird List (v14.1). doi: 10.14344/IOC.ML.14.1.
Glaiim, M.K. (2014). Occurrence and status of Bee-eaters Merops spp. (Coraciiformes: Meropidae) and their attacks on honey bee colonies in Kerbala province, Iraq. Journal of Apicultural Research, 53(4), 478-488.
Gholamhosseini, A. (2021). Avian diversity of Fars province (Southwestern Iran) with note on the zoogeographical composition. Iranian Journal of Animal Biosystematics, 17, 89-100.
Kaboli, M., Aliabadian, M., Tohidifar, M., Hashemi, A., Musavi, SB., & Roselaar, CS. (2016). Atlas of Birds of Iran. Iran: Kharazmi University Press. (In Persian).
Lavers, C.P., & Haines-Young, R.H. (1996). Using models of bird abundance to predict the impact of current land-use and conservation policies in the Flow Country of Caithness and Sutherland northern Scotland. Biological Conservation, 75, 71-77.
Leathwick, J.R. (1998). Are New-Zealand’s Nothofagus species in equilibrium with their environment? Journal of Vegetation Science, 9, 719-732.
Mansoori, J. (2013). A Field Guide to the Birds of Iran. Tehran: Farzaneh Book. (In Persian).
Mayr, E. (1963). Animal Species and Evolution. Cambridge: Harvard University Press.
Mourell, C., & Ezcurra, E. (1996). Species richness of Argentine cacti: a test of biogeographic hypotheses. Journal of Vegetation Science, 7, 667-680.
Nikzadeh, E., Shafaeipour A., & Fathinia, B. (2022). Breeding ecology of European bee eater (Merops apiaster) in kohgiluyeh city. Journal of Animal Environment, 14, 107-112. (In Persian).
Olson, D.M., Dinerstein, E., Wikramanayake, E.D., Burgess, N.D., Powell, G. V. N, Underwood, E. C., D’Amico, J.A., Itoua, I., Strand, H.E., Morrison, J.C., Loucks, C.J., Allnutt, T.F., Ricketts, T. H., Kura, Y., Lamoreux, J.F., Wettengel, W.W., Hedao, P., & Kassem, K.R. (2001). Terrestrial ecoregions of the world: a new map of life on Earth. Bioscince, 51, 933-938.
Porter, R., & Aspinall, S. (2010). Birds of the Middle East. London: Christopher Helm.
Seoane, J., Bustamante, J., & Diaz-Delgado, R. (2004). Competing roles for landscape, vegetation, topography and climate in predictive models of bird distribution. Ecological Modelling, 171, 209-222.
Scott, J.M., Davis, F., Csuti, B., Noss, R., Butterfield, B., Groves, C., Anderson, H., Caicco, S., D’erchia, F., Edwards, T.C., Ulliman, J., & Wright, R.G. (1993). GAP analysis: a geographic approach to protection of biological diversity. Wildlife Monographs, 123, 1-41.
White, F., Bartholomew, G., & Kinney, J. (1978). Physiological and ecological correlates of tunnel nesting in the European Bee-eater, Merops apiaster. Physiological Zoology, 51 (2), 140-154.
Yosef, R., Markovets, M., Mitchell, L., & Tryjanowski, P. (2006). Body condition as a determinant for stopover in bee-eaters (Merops apiaster) on spring migration in the Arava Valley, southern Israel. Journal of Arid Enviornments, 64 (3), 401-411.
Zareian, H., Esmaeili, HR., Gholamhosseini, A., Teimori, A., & Zohrabi, H. (2012). Vertebrates of Kuh-eGorm as non-hunting area, Jahrom, Iran: diversity, conservation and challenges. Iranian Journal of Animal Biosystematics, 8, 169-182. | ||
|
آمار تعداد مشاهده مقاله: 46 تعداد دریافت فایل اصل مقاله: 35 |
||