پیوندهای مفید
اخبار و اعلانات
آمار
| تعداد نشریات | 41 |
| تعداد شمارهها | 1,138 |
| تعداد مقالات | 9,762 |
| تعداد مشاهده مقاله | 17,894,341 |
| تعداد دریافت فایل اصل مقاله | 12,505,924 |
تحلیلی بر حکومت بنی عناز کُزد و مناسبات آن با حکومت های همجوار | ||
| پژوهشنامه تاریخ های محلی ایران | ||
| مقاله 6، دوره 5، شماره اول-پیاپی9-پاییز و زمستان95، اسفند 1395، صفحه 107-124 اصل مقاله (871.16 K) | ||
| نوع مقاله: pajoheshi | ||
| نویسندگان | ||
| لیدا مودت*1؛ جواد موسوی دالینی2 | ||
| 1استادیار گروه تاریخ دانشگاه شهید چمران اهواز | ||
| 2استادیار گروه تاریخ دانشگاه شیراز | ||
| چکیده | ||
| ضعف و سستی خلافت عباسی و بروز اختلافات درونی حکومت آلبویه به تأسیس حکومتهای محلی در منطقه غرب ایران منجر گردید. حکومت بنیعناز از جمله حکومتهای محلی کُرد بود، که در فاصله زمانی 381تا511ق بر مناطق قابل توجهی از غرب ایران حکومت کرد. مسئله پژوهش زمینههای شکلگیری و گسترش حکومت بنیعناز و مناسبات آن با حکومت همجوار و سرانجام عوامل زوال حکومت یاد شده است. یافتههای پژوهش حاکی از آن است که، ابوالفتح بنعناز و ابوالشوک دو امیر نخست بنیعناز با تأسیس و تثبیت این حکومت نقش مهمی در تحولات سیاسی منطقه داشتند؛ اما شکاف قدرت میان اعضای بنیعناز، این خاندان را در برابر تهاجمات ترکمانان غز آسیبپذیر نمود. بدینترتیب سلجوقیان با بهرهگیری از سیاست تهاجمی و منازعات داخلی حکومت بنیعناز، حکومت مذکور را مطیع و فرمانبر خود گردانید. از اینرو حکومت بنیعناز پس از بیش از نیم قرن مستحیل شدن در قدرت سلجوقیان در سال 511ق منقرض گردید. این مقاله در پی آن است، که با استفاده از روش توصیفی تحلیلی و از نوع کتابخانهای و با تاکید بر منابع اصلی، به تحلیل عملکرد حکومت بنیعناز و مناسباتش با سلجوقیان بپردازد. | ||
| کلیدواژهها | ||
| بنیعناز؛ بنیحسنویه؛ ابوالفتح بنعناز؛ ابوالشوک؛ مهلهل | ||
| عنوان مقاله [English] | ||
| An Analytic of the Bani ‘Anāz government and its relations with neighboring states | ||
| نویسندگان [English] | ||
| Lida Mavadat1؛ Javad Mousavi Dalini2 | ||
| چکیده [English] | ||
| The weakness of the Abbasid Caliphate and the existence of the internal disputes of Al-e Buyeh dynasty led to the establishment of local rulers in the western Iran. The Bani ‘Anāz family were local Kurds who had ruled over a vast areas of the western Iran the years between 1381 and 511 (AH). The problem of the current study is the way of Bani ‘Anāz rule formation, its expansion, and its relations with the great Seljuk reign. The findings of the current study suggest that Abolfath and Abolshuk, the first two Bani ‘Anāz Amirs, by establishing and stabilizing the said rule played a significant role in political changes. But the existence of the power gap between the members of the Bani ‘Anāz rule caused this family became highly vulnerable against the attacks of Uzbek Turkmen. Thus, the Seljuks by adopting aggressive policy and by benefiting from internal disputes of the Bani ‘Anāz reign, rendered the said dynasty submissive. For these reasons, the Bani ‘Anāz rule, through joining into the Seljuk’s power, was collapsed in 511. The current paper, through application of the analytic-descriptive method and library documentations as well as by emphasizing on the primary resources, attempts to analyze the Bani ‘Anāz ruling acts and its relation with the Seljuks. | ||
| کلیدواژهها [English] | ||
| Bani ‘Anāz, Bani Hosnaviyya, Abo-al Farh ebn-e Anāz, Abo-l Shok, Nohalhel | ||
| مراجع | ||
|
ابناثیر (1387ق/1967م). الکاملفیالتاریخ. بیروت: دارالکتاب العربی. ابنجوزی، ابوجعفر (1359ق). المنتظمفی تاریخالملوکوالامم. الدکن: دائرةالمعارفالاسلامیه. ابنخلدون، ابوزیدعبدالرحمان (1383). العبر تاریخ ابنخلدون. ترجمة عبدالمحمد آیتی. تهران: پژوهشگاه علومانسانی و مطالعات فرهنگی. ابودلف، مسعربنمهلل (1342). سفرنامه ابودلف در ایران. تعلیقات و پژوهش ولادیمیر مینورسکی. تهران: فرهنگ ایرانزمین. اذکایی، پرویز (1374). آلحسنویه. دایرةالمعارف بزرگ اسلامی. ج1. تهران: مرکز دایرةالمعارف اسلامی. انوشه، حسن (1380). بنیعناز. دایرةالمعارف تشیع. جلد 3. تهران: نشر سعید محبی. بدلیسی، امیرشرفخان (1373). شرفنامه. تعلیقات محمد عباسی. تهران: حدیث. جاف، حسن (1354). «بدربنحسنویه فرمانروای مقتدر و دادگستر ایرانی». مجلة بررسیهای تاریخی. فروردین و اردیبهشت. شمارة 56. حموی، یاقوت (1399ق). معجمالبلدان. بیروت: دارالاحیاء لثرات العربی. دهنوی، نظامعلی (1393). «بنیحسنویه از ظهور تا سقوط (330-406ق/941-1015م)». مجله پژوهشهای تاریخی. تابستان. سال ششم. شمارة 22. رشیدیاسمی، غلامرضا (1363). کُرد و پیوستگی نژادی و تاریخی او. تهران: امیرکبیر. الروذراوری، ظهیرالدین ابوشجاعمحمدبنالحسین (1334ق). ذیل کتاب تجارتالامم. تصحیح آمدروز. بغداد: بینا. روژبیانی، محمدجمیل (1392). چهار امیرنشین کُرد. تهران: توکلی. زکیبیگ، محمدامین (1381). زبدة تاریخ کرد و کردستان. ترجمة یدالله روشن اردلان. تهران: توس. ستوده، حسینقلی (1346). آلمظفر. تهران: دانشگاه تهران. قیداری، زهرا (1388). «سیمای سلسلة کرد شیعه مذهب آلحسنویه در عصر آلبویه». مجلة رشد آموزش تاریخ. بهار 1388. شمارة 34. لسترنج، گای (1390). جغرافیای تاریخی سرزمینهای خلافتشرقی. ترجمة محمود عرفان. تهران: علمی و فرهنگی. مجملالتواریخوالقصص (1318). به تصحیح ملکالشعرای بهار. تهران: خاور. مستوفی، حمدالله (1381). نزهـﺔالقلوب. به کوشش محمد دبیرسیاقی. قزوین: حدیث امروز. ملایری، محمد (1379). تاریخ و فرهنگ ایران در دوران انتقال از عصر ساسانی به عصر اسلامی. تهران: توس. میرخواند، میرمحمد (1339). روضـﺔالصفا فی سیرةالانبیاءوالملوکوالخلفا. تهران: مرکزی. مینورسکی، ولادیمیر (1393). «بنیعناز؛ خاندانی حکومتگر در جهان اسلام». ترجمة آرمان فروهی. تاریخنامة خوارزمی. فصلنامه علمی ـ تخصصی. سال اول. تابستان. نسوی، شهابالدین محمد (1384). سیرت جلالالدین منکبرنی. مصحح مجتبی مینوی. تهران: علمی و فرهنگی. | ||
|
آمار تعداد مشاهده مقاله: 1,643 تعداد دریافت فایل اصل مقاله: 1,539 |
||