پیوندهای مفید
اخبار و اعلانات
آمار
| تعداد نشریات | 41 |
| تعداد شماره‌ها | 1,129 |
| تعداد مقالات | 9,668 |
| تعداد مشاهده مقاله | 17,604,207 |
| تعداد دریافت فایل اصل مقاله | 12,291,160 |
طراحی الگوی نقش‌های وزرا با روش فراترکیب | ||
| مدیریت سازمان‌های دولتی | ||
| دوره 8، شماره 3 (پیاپی 31)، تیر 1399، صفحه 51-68 اصل مقاله (1.04 M) | ||
| نوع مقاله: توصیفی | ||
| شناسه دیجیتال (DOI): 10.30473/ipom.2020.49743.3884 | ||
| نویسندگان | ||
| سید محمدرضا سیدی1؛ حسن دانایی‌فرد* 2؛ اسدالله گنجعلی3؛ احمدعلی خائف الهی4 | ||
| 1دانشجوی دکتری، گروه مدیریت دولتی، دانشگاه تربیت مدرس، تهران، ایران. | ||
| 2استاد، گروه مدیریت دولتی، دانشگاه تربیت مدرس، تهران، ایران. | ||
| 3استادیار، گروه مدیریت بازرگانی، دانشگاه امام صادق سلام الله علیه، تهران، ایران. | ||
| 4دانشیار، گروه مدیریت دولتی، دانشگاه تربیت مدرس، تهران، ایران. | ||
| چکیده | ||
| نقش، رفتاری است که با توجه به موقعیت و پایگاه اجتماعی، از افراد انتظار می‌رود. اهمیت نقش‌های وزرا بر کسی پوشیده نیست. وزرا -در قله سیاست و مدیریت- مدیران سازمان‌های بزرگی به نام وزارتخانه‌ها هستند که کوچک‌ترین تصمیمات آن‌ها می‌تواند آثار بزرگی داشته باشد؛ لذا فقدان الگوی نقش‌ها برای آن‌ها، نه‌تنها آن‌ها را از عملکرد بهینه، دور و آن‌ها را با ابهامات و کشمکش‌های زیادی مواجه می‌کند بلکه پیشرفت سازمان‌ها را نیز کُند می‌کند؛ بنابراین، نظر به خلأ نظری موجود، این پژوهش بر طراحی الگوی نقش‌های وزرا تمرکز کرد. سپس، ازآنجاکه بررسی و جمع‌بندی یافته‌های مطالعات گذشته، گام مهمی در ترسیم تصویر جامعی از آن‌ها است فراترکیب آن‌ها را مدنظر قرار داد؛ پس در گام اول، با جست‌وجوی فراگیر منابع، 131 منبع به دست آمد که در پالایشی سه‌مرحله‌ای به 50 منبع مرتبط، کاسته شد؛ که پس از پالایش، تحلیل و جمع‌بندی شناسه‌های آن‌ها به 27 مفهوم و 7 مقوله بدین شرح منتج شد: نقش روابط عمومی، نقش خط‌مشی‌ای، نقش سیاسی، نقش اجرایی، نقش پارلمانی، نقش حزبی و نمایندگی مجلس و نقش بین‌المللی. سپس یافته‌ها با روش دلفی اعتبارسنجی شد که درنهایت نقش حزبی و نمایندگی مجلس و دو مفهوم ذیل آن حذف شدند. این اعتبارسنجی نشان می‌دهد که نقش یادشده و مفاهیم آن، در ایران معتبر نیست. | ||
| کلیدواژه‌ها | ||
| الگوی نقش؛ وزیر؛ وزرا؛ فراترکیب؛ روش دلفی | ||
| عنوان مقاله [English] | ||
| Designing a Role Model for Ministers with Meta-synthesis | ||
| نویسندگان [English] | ||
| Seyed Mohammadreza Seyedi1؛ Hassan Danaeefard2؛ Asadollah Ganjali3؛ Ahmadali Khaef elahi4 | ||
| 1Ph.D Candidate, Department of Public Administration, Tarbiat Modares University, Tehran, Iran. | ||
| 2Professor, Department of Public Administration, Tarbiat Modares University, Tehran, Iran. | ||
| 3Assistant Professor, Department of Commercial Management, Imam Sadiq University, Tehran, Iran | ||
| 4Associate Professor, Department of Public Administration, Tarbiat Modares University, Tehran, Iran. | ||
| چکیده [English] | ||
| Role is a behavior that is expected from people according to their position. Importance of ministers' roles isn't concealed to anyone. Ministers -at the top of politics and management- are managers of large organizations called ministries whose smallest decisions can have great effects; Therefore, lack of their role model, not only prevents them from optimal performance and puts them in a lot of ambiguities and conflicts, but also slows the progress of organizations; Therefore, this study addressed ministers and concentrated on designing a role model for them. Then, since review and concluding past studies findings is an important step in drawing up a comprehensive picture of them, the study concentrated on its meta-synthesis; So, in first step, gained 131 references about the subject, through a deep search in literature, which in a three-stage refinement reduced to 50 related references; which after refining, analyzing and summarizing their themes, resulted in 27 concepts and 7 categories as follows: public relations role, policy role, political role, executive role, parliamentary role, party and constituency representational role and international role. The findings were then validated by Delphi method; which finally party and constituency representational role and its concepts were deleted. The validation shows the last role and its concepts are not applicatory in Iran. | ||
| کلیدواژه‌ها [English] | ||
| Role model, Minister, Ministers, Meta-synthesis | ||
| مراجع | ||
|
احمدی، نسیبه (1388). «بررسی و نقد روش دلفی». کتاب ماه علوم اجتماعی، 11(۲۲)، 108-100. استارک، رادنی (1394). جامعه‌شناسی استارک. ترجمه نسرین طباطبایی و محمدرضا پورجعفری. تهران: ثالث. اسدی‌فرد، رؤیا؛ خائف الهی، احمدعلی؛ و رضاییان، علی (1390). «مدل شایستگی مدیران دولتی ایران بر اساس صحیفه امام (ره)؛ رویکرد استراتژی تئوری داده‌بنیاد». مدیریت دولتی، 3(8)، 92-75. بشیری، سعید و ازغندی، علی‌رضا (1393). «بررسی پایگاه اجتماعی وزیران دولت یازدهم جمهوری اسلامی ایران». رهیافت انقلاب اسلامی، 8(29)، 139-117. پاشایی‌زاد، حسین (1387). «نگاهی اجمالی به روش دلفی». پیک نور، ۶(۲)، 79-63. تسلیمی، سید محمدسعید؛ و فرهی بوزنجانی، برزو (1383). «بررسی رابطه بین نقش‌هایی که مدیران نظام اداری ایفا می‌کنند با اثربخشی سازمانی». مطالعات مدیریت (بهبود و تحول)، 11(41 و 42)، 35-13. رشید فرخی، فلورا (1387). «نقش‌های مدیران». میثاق مدیران، 32، 65-58. رفیع‌پور، فرامرز (1384). تکنیک‌های خاص تحقیق در علوم اجتماعی. تهران: شرکت سهامی انتشار. ساروخانی، باقر (1370). دایره‌المعارف علوم اجتماعی. تهران: کیهان. سلجوقی، خسرو و ابوالفتحی، غلام (1372). «انتخاب «وزیران» و عنصر «کارآمدی»: گزارش ویژه: درآمدی بر معنای «وزیر» و مفهوم «کارآمدی»». مجلس و پژوهش، 2، 87-79. شایان‌مهر، علی‌رضا (1377). دائره‌المعارف تطبیقی علوم اجتماعی. تهران: کیهان. عرب، سید محمد؛ ابراهیم‌زاده پزشکی، رضا و مروتی شریف‌آبادی، علی (1393). «طراحی مدل فراترکیب عوامل مؤثر بر طلاق با مرور نظام‌مند مطالعه‌های پیشین». اپیدمیولوژی ایران، 10(4)، 22-10. عسگری، ناصر؛ نیکوکار، غلامحسین؛ صفری، حسین و غلامی، مهرداد (1394). «الگوی شایستگی‌های مدیران دولتی جمهوری اسلامی ایران بر اساس سند چشم‌انداز 1404». مدیریت در دانشگاه اسلامی، 4(1)، 38-23. کاوسی خامنه، روشنک؛ پورعزت، علی‌اصغر و عباسی، طیبه (1396). «شناسایی و تدوین ویژگی‌های مناسب برای احراز شایستگی وزیر علوم، تحقیقات و فناوری». مدیریت دولتی، 9(1)، 60-35. کمالی، یحیی (1396). «روش‌شناسی فراترکیب و کاربرد آن در سیاست‌گذاری عمومی». سیاست، 47(3)، 736-721. گیدنز، آنتونی و بردسال، کارن (1394). جامعه‌شناسی. ترجمه حسن چاوشیان. تهران: نی. محمدپور زرندی، حسین؛ رحیمیان، حمید؛ طباطبایی مزدآبادی، سید محسن و حسینی سهی، سید عباس (1393). «مطالعه میزان به‌کارگیری تئوری نقش‌های مدیریتی مینتزبرگ در بین مدیران بانک شهر با رویکرد توسعه بهره‌وری». اقتصاد و مدیریت شهری، 2(6)، 168-159. Akhtar, S., Nath, M., & Kalita, P. (2014). “Towards 360 Degree Performance Review of Ministers”. ASCI Journal of Management, 43(2), 18-28. Albrow, M. (2003). Sociology: The Basics. Londen: Routledge. Anderson, J. E. (2003). Public Policymaking; An Introduction. Boston: Houghton Mifflin Company. Andeweg, R. B. (2000). “Ministers as Double Agents? The Delegation Process between Cabinet and Ministers”. European Journal of Political Research, 37(3), 377-395. Andeweg, R. B. (2014). “Cabinet Ministers: Leaders, Team Players, Followers? ”, pp. 532-547. In R. A. W. Rhodes & Paul 't Hart (Eds.), The Oxford Handbook of Political Leadership. New York: Oxford University Press. Bakema, W. E., & Secker, I. P. (1988). “Ministerial Expertise and the Dutch Case”. European Journal of Political Research, 16(2), 153-170. Blondel, J. (1991). “Cabinet Government and Cabinet Ministers”, pp. 5-18. In Jean Blondel & Jean-Louis Thiebault (Eds.), The Profession of Government Minister in Western Europe. New York: Palgrave Macmillan. Bruce, S. & Yearley, S. (2006). The SAGE Dictionary of Sociology. London: SAGE Publications. Cheong, J. (2009). “Suggested Capacities for Minister's Success: An Empirical Approach Based on Saaty's AHP”. International Journal of Public Administration, 32(2), 136-151. Davison, N. (2015). Supporting Politicians to Lead in Government: Insights from the Institute for Government, 2008-15. UK: Institute for Government. De Vries, J., Hart, P. T., & Onstein, H. (2012). From Oblivion to Limelight: Stability and Change in Dutch Post-Prime Ministerial Careers. In Former Leaders in Modern Democracies (pp. 161-185). Palgrave Macmillan, London. Dowding, K. & Lewis, C. (2012). “Hiring, Firing, Roles and Responsibilities”, pp. 1-14. In Keith Dowding & Chris Lewis (Eds.), Ministerial Careers and Accountability in the Australian Commonwealth Government. Australia: Canberra: ANU E Press. Drabble, S. (2011). Ministerial Effectiveness: Literature Review; A Summary Review of the Literature. UK: London: Institute for Government. Gruhn, Z. (2010). Taking the Helm: Thoughts for Secretaries of State Taking Over a Department. England: Institute for Government. Hahm, S. D., Jung, K. & Moon, M. J. (2004). “Exploring the Linkage between Ministerial Leadershipand Performance: How do the Locus and the Type of Leadership Influence Performance? ”. Prepared for the Conference on Smart Practice Toward Innovation in Public Management, June 15-17, 2004. Vancouver: University of British Columbia. Hartley, J. (2012). “Political Leadership and its Development”, pp. 97-119. In A. Weinberg (Ed.), The Psychology of Politicians. UK: Cambridge: Cambridge University Press. Hartley, J., Fletcher, C., Wilton, P., Woodman, P. & Ungemach, C. (2007). Leading with Political Awareness: Developing Leaders’ Skills to Manage the Political Dimension across All Sectors. London: Chartered Management Institute. Hogarth, R. M. (1978). “A Note on Aggregating Opinions”. Organizational Behavior and Human Performance, 21(1), 40-46. Horton, S. (2000). “Competency Management in the British Civil Service”. The International Journal of Public Sector Management, 13(4), 354-368. Hughes, N. & White, H. (2016). Ministers Reflect: On Parliament. England: Institute for Government. James, S. (1999). British Cabinet Government. London: Routledge. Johansson, J. & Levine, S. (2013). “Evaluating Prime-Ministerial Performance: The New Zealand Experience”, pp. 291-317. In Paul Strangio, Paul 't Hart & James Walter (Eds.), Understanding Prime-Ministerial Performance: Comparative Perspectives. New York: Oxford University Press. Jung, K., Moon, M. J, & Hahm, S. D. (2008). “Exploring the Linkage between Ministerial Leadership and Performance in Korea”. Administration & Society, 40(7), 667-690. Kavanagh, D. & Richards, D. (2003). “Prime Ministers, Ministers and Civil Servants in Britain”. Comparative Sociology, 2(1), 175-195. Kocijan, B. (2014). “Mindset Matters” Understanding Prime Ministers' Performance in Central and Eastern Europe. PhD Thesis. Budapest: Hungary: Central Europian University. Laughrin, D. (2009). “Swimming for Their Lives - Waving or Drowning? A Review of the Evidence of Ministerial Overload and of Potential Remedies for It”. The Political Quarterly, 80(3), 339-350. Lee, S. Y., Moon, M. J. & Hahm, S. D. (2010). “Dual Faces of Ministerial Leadership in South Korea: Does Political Responsiveness or Administrative Responsibility Enhance Perceived Ministerial Performance? ”. Administration & Society, 42(1), 77-101. Lincoln, Y. S. & Guba, E. G. (1985). Naturalistic Inquiry. Beverly Hills, CA: Sage Publications. Marsh, D. & McConnell, A. (2010). “Towards a Framework for Establishing Policy Success”. Public Administration, 88(2), 564-583. Marsh, D., Richards, D. & Smith, M. J. (2000). “Re-assessing the Role of Departmental Cabinet Ministers”. Public Administration, 78(2), 305-326. Marsh, D., Richards, D., & Smith, M. J. (2001). Changing Patterns of Governance in the United Kingdom. UK: Basingstoke: Palgrave. Mintzberg, H. (2007). “The Manager's Job: Folklore and Fact”, pp. 33-50. In Robert P. Vecchio (Ed.), Leadership: Understanding the Dynamics of Power and Influence in Organizations. Notre Dame: University of Notre Dame Press. Morrell, K. & Hartley, J. (2006). “A Model of Political Leadership”. Human Relations, 59(4), 483-504. Paun, A. (2013). Supporting Ministers to Lead; Rethinking the Ministerial Private Office. England: Institute for Government. Peters, B. G., & Helms, L. (2012). Executive leadership in comparative perspective: Politicians, bureaucrats and public governance. In Comparative political leadership (pp. 25-55). Palgrave Macmillan, London. Rhodes, R. A. W. (2005). “Everyday Life in a Ministry; Public Administration as Anthropology”. American Review of Public Administration, 35(1), 3-25. Rhodes, R. A. W., & Tiernan, A. (2013). “Organizational Capacity and Prime Ministerial Effectiveness: Observations from Australia”. 63rd PSA Annual Conference, ‘The Party’s Over?’. 25-27 March 2013. Cardiff: City Hall. Riddell, P., Gruhn, Z. & Carolan, L. (1991). The Challenge of Being a Minister: Defining and Developing Ministerial Effectiveness. UK: Institute for Government. Rose, R. (1971). “The Making of Cabinet Ministers”. British Journal of Political Science, 1(4), 393-414. Rose, R. (2000). “When and Why Does a Prime Minister Change? ”, pp. 47-62. In R. A. W. Rhodes (Ed.), Transforming British Government: Vol 2. London: Macmillan. Searing, D. (1995). “Backbench and Leadership Roles in the House of Commons”. Parliamentary Affairs, 48(3), 418-437. Sheppard, S. (1998). “Ranking New Zealand’s Prime Ministers”. Political Science, 50(1), 72-89. Silvester, J., & Dykes, C. (2007). “Selecting Political Candidates: A Longitudinal Study of Assessment Centre Performance and Political Success in the 2005 UK General Election”. Journal of Occupational and Organizational Psychology, 80(1), 11-25. Smaller Government: What do Ministers Do? (2011). House of Commons; Public Administration Select Committee. Accessible at: https://publications.parliament.uk/pa/cm201011/cmselect/cmpubadm/writev/smallergov/smallergov.pdf Smith, M. J., Richards, D. & Marsh, D. (2000). “The Changing Role of Central Government Departments”, pp. 146-163. In R. A. W. Rhodes (Ed.), Transforming British Government; Volume 2: Changing Roles and Relationships. Great Britain: London: Macmillan Press LTD. Stansfield, A. (2016). “Clear Purpose or Sheer Survival? National Ministerial Leadership Across Multiple Arenas”. American Review of Public Administration, 46(4), 478-498. Stolley, K. S. (2005). The Basics of Sociology. London: Greenwood Press. Strangio, P., ‘t Hart, P. & Walter, J. (2013). “Prime Ministers and the Performance of Public Leadership”, pp. 1-28.In Paul Strangio, Paul ‘t Hart, & James Walter (Eds.), Understanding Prime-Ministerial Performance; Comparative Perspectives. London: Oxford. Swinson, Jo (2015). Ministers Reflect. England: Institute for Government. 't Hart, P. & Schelfhout, D. (2016). “Assessing Prime-ministerial Performance in a Multiparty Democracy: The Dutch Case”. Acta Politica, 51(2), 153-172. 't Hart, P. (2011). “Evaluating Public Leadership: Towards an Assessment Framework”. Public Money & Management, 31(5), 323-330. Terry, L. D. (2015). Leadership of Public Bureaucracies: The Administrator as Conservator. CA: Thousand Oaks: SAGE Publications. Theakston, K. (2013). “Evaluating Prime-Ministerial Performance: The British Experience”, pp. 221-242. In Paul Strangio, Paul 't Hart, & James Walter (Eds.), Understanding Prime-Ministerial Performance: Comparative Perspectives, New York: Oxford University Press. Vilkinas, T. Cartan, G. & Piron, S. (1994). “Performance Determinants for Senior Managers: Rhetoric or Reality? ”. Leadership & Organization Development Journal, 15(6), 24-32. Wanna, J. (2012). “Ministers as Ministries and the Logic of their Collective Action”, pp. 15-33. In Keith Dowding, & Chris Lewis (Eds.), Ministerial Careers and Accountability in the Australian Commonwealth Government. Australia: Canberra: ANU E Press. Wicks, M. (2012). “What Ministers Do”. The Political Quarterly, 83(3), 585-598. Zimmer, L. (2006). “Qualitative Meta-Synthesis: A Question of Dialoguing with Texts”. Methodological Issues in Nursing Research, 53(3), 311-318. | ||
|
آمار تعداد مشاهده مقاله: 659 تعداد دریافت فایل اصل مقاله: 587 |
||