شیرینی, راضیه. (1401). نقش عناصر وجهی در تعیین خوانش معنایی مناسب آیات مرتبط با انفاق. فصلنامه علمی زیست فناوری گیاهان زراعی, 11(1), 31-48. doi: 10.30473/quran.2023.63438.3130
راضیه شیرینی. "نقش عناصر وجهی در تعیین خوانش معنایی مناسب آیات مرتبط با انفاق". فصلنامه علمی زیست فناوری گیاهان زراعی, 11, 1, 1401, 31-48. doi: 10.30473/quran.2023.63438.3130
شیرینی, راضیه. (1401). 'نقش عناصر وجهی در تعیین خوانش معنایی مناسب آیات مرتبط با انفاق', فصلنامه علمی زیست فناوری گیاهان زراعی, 11(1), pp. 31-48. doi: 10.30473/quran.2023.63438.3130
شیرینی, راضیه. نقش عناصر وجهی در تعیین خوانش معنایی مناسب آیات مرتبط با انفاق. فصلنامه علمی زیست فناوری گیاهان زراعی, 1401; 11(1): 31-48. doi: 10.30473/quran.2023.63438.3130
استادیار گروه علوم قرآن و حدیث، دانشگاه آزاد اسلامی واحد سلماس، ایران
چکیده
«انفاق» یکی از مفاهیم ارزشی قرآن کریم است که در آیات متعدد از آن سخن رفته است. این پژوهش با هدف بررسی نقش عناصر وجهی و بلاغی آیات مرتبط با انفاق در تعیین خوانش معنای مناسب آیات مزبور و با روش تحلیلی انجام شده است. یافته های تحقیق نشان می دهد که سبک به کار رفته در آیات مرتبط با انفاق، سبک اقناعی بوده و خداوند در این آیات از شیوه ی بهم آمیخته‌ی تشویق وتحذیر استفاده کرده است. در این آیات، با به کار بردن بندهای با وجهیت معرفتی(اخباری، امری، سوالی ، شرطی) و وجهیت تکلیفی با قطبیت مثبت وتعهد وجهیتی بالاو نیز استفاده از عناصر وجهی تأکیدی در قالب گوینده ای قدرتمند، اطمینان گوینده از مطالب ارائه شده به مخاطبان نشان داده شده است. آرایه های ادبی (تشبیه تمثیلی، استعاره، مجاز، ابجاز و کنایه) نیز در کنار وجهیت، اهتمام و اصرار گوینده در تفهیم مطالب به مخاطبان را نشان داده و با کاربست آنها زمینه ی تأمل بیشتر مخاطبان آیه، در راستای اقناع مخاطب در پذیرش سخنان خود در راستای انجام انفاق با شروط ذکر شده در آیات را ایجاد کرده است. همراهی عناصر وجهی با بلاغی در آیات مرتبط با انفاق، میزان بالای قاطعیت خداوند از توجه دادن مردم به انفاق مطلوب و نیز الزام وی به انجام آن را نشان می دهد.
Rhetoric and facets in determining the appropriate semantic reading of verses related to charity
نویسندگان [English]
razie shirini
Assistant Professor, Quran and Hadith Sciences, Islamic Azad University, Salmas Branch, Iran
چکیده [English]
"Almsgiving" is one of the valuable concepts of the Holy Quran which has been mentioned in several verses. The aim of this study was to investigate the role of rhetorical and rhetorical elements of verses related to charity in determining the appropriate reading of the meaning of these verses by analytical method. The research findings show that the style used in the verses related to charity is a persuasive style and God has used a mixed method of encouragement and warning in these verses In these verses, by using clauses with epistemic aspect (news, matter, question, conditional) and obligatory aspect with positive polarity and high objective commitment, the use of emphatic facet elements in the form of a powerful speaker, the speaker's confidence in the content presented to the audience. it has been shown. Literary arrays (allegorical metaphor, metaphor, metaphor, metaphor and irony) also show the speaker's attitude, diligence and insistence in explaining the content to the audience, and by using them, the audience's reflection is more in order to convince the audience to accept the words. He has created himself in order to do charity with the conditions mentioned in the verses. The association of the elements of the face with the rhetoric in the verses related to almsgiving shows the high degree of God's determination in paying attention to the desired almsgiving and also his obligation to do so.
کلیدواژه‌ها [English]
"charity, ""modality", "Elements of Mouth"
مراجع
قرآن کریم
ابن عاشور، محمدطاهر.(1420). التحریر و التنویر، بیروت: موسسه التاریخ العربی
ابنابىجامع، على بن حسین.(1413). الوجیز فى تفسیر القرآن العزیز (عاملى)، قم: دار القرآن الکریم
ابن منظور، محمد بن مکرم.(1414)، لسان العرب، بیروت: دار الفکر
الجاحظ، أبی عثمان عمربن بحر .(1229 هـ.ق)، البیان و التبیین، بیروت: دارالجیل.
آقاگلزاده، فردوس و پور ابراهی، شیرین.( 1387)، «بررسی زبان شناختی دیدگاه روایتگری داستان روز اول قبر صادق چوبک در چارچوب مدل سیمپسون»، مجله نقد ادبی، سال اول، شماره سوم، صص7-27
آلوسی ، محمود بن عبدالله.(1415). روح المعانی فی تفسیر القرآن العظیم و السبع المثانی، دار الکتب العلمیة، منشورات محمد علی بیضون
بانوی اصفهانی، نصرت بیگم، (بی تا).مخزن العرفان فی علوم القرآن ،بی جا
-بهار،محمد تقی.( 1381). سبک شناسی یا تاریخ تطور نثر فارسی. تهران: زوار.
-پورنامداریان، تقی، (1374)، سفر در مه، تهران ،زمستان
-تجلیل، جلیل،( 1374)، معانی و بیان، مرکز نشر دانشگاهی
-تفتازانی، مسعود بن عمر (سعدالدین)، شرح مختصر المعانی، دار الحکمه
صافى، محمود.(1418).الجدول فی إعراب القرآن و صرفه و بیانه مع فوائد نحویة هامة، دار الرشید - سوریه - دمشق، چاپ: چهارم
صالحی، پیمان.( 1395)،«بررسی و تحلیل داستان حضرت یوسف علیه السلام در قرآن کریم در چارچوب الگوی سیمپسون»،فصلنامه پژوهشنامه تفسیر و زبان قرآن، شماره هشتم، صص69- 94
صاوى، احمد بن محمد.(1427). حاشیة الصاوی على تفسیر الجلالین، لبنان- بیروت :دار الکتب العلمیة، منشورات محمد علی بیضون
طالقانى، محمود. ( 1362).پرتوى از قرآن، شرکت سهامى انتشار ،تهران، چاپ:چهارم
طباطبایی، سید محمدحسین.(1386). المیزان فی تفسیر القرآن، قم، دفتر انتشارات اسلامی وابسته به حوزه علمیه قم
طبرسى، فضل بن حسن.(1412)، تفسیر جوامع الجامع، قم: حوزه علمیه قم، مرکز مدیریت
طبرسی، فضل بن حسن.( 1360)، مجمع البیان فی تفسیر القرآن، تهران: انتشارات فراهانی
طنطاوى، محمد سید.(1997). التفسیر الوسیط للقرآن الکریم، نهضة مصر- قاهره، چاپ: اول
عموزاده ، محمد و حدائق رضایی.(1391)، بررسی مفاهیم وجهی زمان دستوری در زبان فارسی، مجله پژوهش های زبانی، دوره 3، شماره 1، صص77-97.
قرشی،سید علی اکبر.(1412)، قاموس قرآن، تهران: دار الکتب الاسلامیه
لاینز،جان.(1391)، درآمدی بر معناشناسی زبان، کورش صفوی، تهران: نشر علمی
محجوب، محمد جعفر.(1350). سبک خراسانی در شعر فارسی . تهران: انتشارات دانشسرای عالی.
مراغی، احمد مصطفی.(بی تا)، تفسیر المراغی، دارالفکر
مغانی، حسین.( 1397)، معنی شناسی جملات امری در فارسی، فصلنامه مطالعات زبان ها و گویش های غرب ایران، دانشکده ادبیات و علوم انسانی، دانشگاه رازی کرمانشاه، سال 6، شماره 21 ، صص99-126
